zaterdag 16 mei 2020

Mijn oneindige(?) verwerkingsfles .....


Foto Erwin Heyl


Het is een raar soort "interbellum" waar ik me nu in bevind. Een "interbellum" waar ik er vast nog meer van ga meemaken.
Die opvolgende "strijden" zijn tegenwoordig meer van binnen, in mijn verwerking(en), dan dat deze strijden een directe tegenstander kennen. Deze "strijden" zijn dikwijls een soort van onverwachts "weer" aanwezig. Voor mijn gevoel zijn ze er dan eerst "uit het niets" en later begrijp ik soms pas waar ze mee te maken hebben (gehad).

Ooit leefde ik, vanaf jong , 21jaar, in een relatie waarin de ander zich niet zeker in zijn seksuele identiteit voelde. In die relatieperiode van 1980 - 2002 was dit zeker in de startperiode geen onderwerp waar veel over bekend was of openlijk over gesproken werd. Mede daardoor is deze relatie gelopen zoals het liep. 
 
Mijn man was buiten mijn weten om hier en daar en zo nu en dan aan het ontdekken hoe het met hem seksueel zat. Doordat de relatie na een tijd niet meer de veiligheid en openheid kende om echte gevoelige zaken te bespreken, groeide dit uit tot een moment dat het voor mij té genoeg was.

We waren onze relatie niet zomaar begonnen. De basis lag in een heel mooi gevoel voor elkaar. Dat is er deels ook nog wel. En we zijn ouders van een inmiddels ruim volwassen jong, waar we beiden een band mee hebben. Het gezinsleven was ook grotendeels prettig.

Toen mijn relatie dan ook door het verschil in onze seksualiteit toch niet lukte. Vond ik dat echt, echt heel jammer. Pijnlijk voor beiden en ook voor ons jong.

Het leven had rond die scheiding nog veel meer, en zeker onverwachts, voor ons in petto. Hierdoor kwam ik niet direct aan het verwerken van het einde van deze relatie toe.

Foto Erwin Heyl
Foto Erwin Heyl
Gevolg... in een leuke nieuwe relatie gestapt met een man die me absoluut weer helemaal, bij mij passend, heterovrouw liet voelen. Alleen, nadat ik wist van het boek van Mevrouw Couperus en op een kerstavond de film Brokeback Mountain zag, ging de stop onverwachts van mijn verwerkingsfles.
Foto Moviemeter
Foto van https://www.moviemeter.nl/film/29868

Er bleek, en soms blijkt, nog veel te verwerken uit wat ik in de eerste lange en me zeker ook dierbare relatie had meegemaakt. Dat werd helaas ook nog eens een van de zaken waardoor die tweede relatie niet gelukt is.

Via contacten met Orpheus Hulpverlening begon de verdere dronk uit mijn verwerkingsfles. Ik ging  eerst zelf naar de heteropartners bijeenkomsten van Orpheus en beleefde een heteropartner weekend Daarna ging voor de PR het Orpheus bestuur in. 

Vanuit dit PR werk voor Orpheus Hulpverlening leerde ik en heb ik ervaren dat om deels verschillende redenen de "Hetero van de Homo" 's niet makkelijk met de eigen ervaringen en verwerkingen naar buiten komen. Dat is, denk ik, mogelijk een van de redenen waarom er over "ons" zo weinig bekend is in deze samenleving. Schaamte, gêne en deels openlijke of indirecte afgedwongen geheimhouding in de eigen kring legt daar dikwijls de basis voor. Hierdoor is er weinig over de gevoelens en verwerkingen van de "Hetero van de Homo" bekend en dat helpt niet in de verwerkingen die we doorleven..
Foto door Helma Ketelaar van Orpheus Jubileum magazine
Vaak ligt de oorzaak van de pijn en daarmee dikwijls de relatiebreuk meer in de seksuele onmogelijkheid van de relatie en in beginsel niet in het niet (meer) van elkaar houden. Ook speelt daarbij mee, dat degene die later uit de kast komt, of daar over dubt, hier al vaak veel langer mee speelt, maar dat niet deelt. Ook bij hen speelt gêne en onzekerheid dikwijls een rol. 

Die "verzwijging" en dat "niet delen" blijkt voor veel "Hetero van de Homo" 's pijnlijk en resulteert niet zelden in fases van boosheid.

De processen in een relatie, waarin later uit de kast komen speelt, kennen vele vormen en lopen voor de beide partners zelden gelijk. Degene die uit de kast komt, of daarover dubt, stoeit daar vaak al jaren mee. In deze periode heeft de "Hetero van de Homo" van deze gedachten en gevoelens vaak (echt nog) geen idee. Hoewel er weleens een gevoel is van... hier lijkt iets niet te kloppen. De oorzaak van dat niet kloppen zoekt, weet ik nu, menig "Hetero van de Homo" eerst bij zichzelf. Het duurt vaak lang voor de echte onmogelijkheid in zo'n relatie onder ogen wordt gezien. Er zijn ook stellen, die er een weg in (proberen te) vinden om toch samen te blijven.

Ik denk dat ik zelf ook de onmogelijkheid van mijn relatie lang niet onder ogen heb willen zien. Ook in onze relatie speelden immers liefdevolle gevoelens voor elkaar, eenzelfde maatschappijvisie en we vormden met ons jong een warm gezin.

Jaren na die relatie, vanuit het horen over en lezen van Mevrouw Couperus, het onverwachts op kerstavond in bijzijn van mijn tweede levenspartner beleven van Brokeback Mountain en de vele ervaringen met lotgenoten sinds mijn contacten met Orpheus Hulpverlening, ontstond in mijn inmiddels bijna afgeronde Master in Marketing Management de HeteroCoach. 

Foto Erwin Heyl
Ik ben de activiteiten van en voor HeteroCoach vanuit de Masterclass Marketing Research en de vragen uit de markt, die aan mij als coach gesteld werden, in 2014 gestart.

Dat staat er stoer: HeteroCoach gestart. 
Mijn stap naar deze niche in coaching op basis van vragen uit de markt voelde moedig. Ik had inmiddels ervaren dat ik vanuit mijn coachervaring en coachopleidingen van waarde kon zijn. Ik kwam hierdoor ook wel meer naar buiten met mijn eigen ervaringen. Ook hierom heen hingen en hangt een sfeer van geheimhouding vanuit meerdere gronden. Dat verhinderde en verhindert niet dat HeteroCoach nu als merk in de markt staat.

De vijf daaropvolgende Masterclasses heb ik ook als basis voor HeteroCoach uitgewerkt. Die basis werd in de loop der tijd breder. Ik bleek namelijk niet de enige te zijn, die soms denkt: "Zo, dat is wel verwerkt!" Of daar kwam zo maar de volgende te verwerken emotie om de hoek. Andere "Hetero van de Homo" 's herkennen dit en in de coachpraktijk komen coachees daarom soms ook na een ruime tijdsperiode voor een paar sessies terug.

Het schrijven van die studieproducten was niet altijd makkelijk, dikwijls confronterend en daardoor ook verwerkend. Ook mijn eindscriptie, die ik juni 2020 mag verdedigen, heb ik voor de HeteroCoach uitgewerkt. Een onderzoek naar de online informatie behoefte van de "Hetero van de Homo" als er vanuit diverse verwerkingsmomenten gezocht wordt naar ondersteuning. Het gaat in dit onderzoek enkel om de eerste fase van de klantreis.

De Inleiding van zo'n scriptie vormt dan de weg naar de onderzoeksvraag. Die Inleiding lag en ligt heel dichtbij bij mij. Het was dan ook een ware uitdaging om dit met de benodigde afstand te schrijven. Wat een verwerking. Dat was wederom een flinke slok uit mijn verwerkingsfles.

Foto Helma Ketelaar
Nu bereid ik mijn verdediging voor en merk ik dat alles van de afgelopen jaren, ja, deze studie heeft meer tijd gevraagd dan ik eerst dacht, weer op een andere manier langskomt. Mijn verwerkingsfles vult zich hierdoor opnieuw vanuit diverse gedachten en herinneringen.

Dat vullen, en weer opnieuw (verder) legen, van mijn verwerkingsfles gaat ook nog wel even duren, want op basis van dit onderzoek kan ik de site "heterovandehomo.nl", deze blog en de Faceboekpagina van HeteroCoach waardevoller voor de "Hetero van de Homo" vullen.

Én vanaf oktober ga ik me verder scholen. Ik wil meer begrijpen van wat ik beleef; van wat wij, de "Hetero van de Homo" 's beleven. Dat raakt niet alleen ons, maar ook de velen in onze directe kringen. Daarvoor wilde ik eerst Psychologie gaan studeren. Ik vond echter een leerlijn bij NCOI waarvan ik denk, dat die mij prachtig past: HBO Consulent Seksuele Gezondheid.  

Ik ga de verwerkingsfles dus niet uit de weg, maar neem er positief en met meer bagage een verdere verdiepende slok eruit.

De illusie, dat ik het ooit helemaal zal begrijpen, heb ik niet. Wel verwacht ik steeds een stapje meer te doorvoelen, doorgronden en in te zien; en dat deel ik graag met de andere "Hetero van de Homo" 's en onze samenleving. 
Want wij de "Hetero van de Homo" 's,  weten praktisch allemaal, dat voor elk van ons geldt: als er meer (h)erkenning van en voor onze gevoelens bestaat, is ons leven op veel momenten gewoon makkelijker .... 


Foto Erwin Heyl