2017: levensplezier? ... wat is je plan?

Zo'n nieuwjaar geeft kansen. Kansen om een streep te zetten, een cesuur te veroorzaken in de loop van je eigen leven. Of om bewust, dat wat je bevalt, voort te zetten en te verdiepen/uit te breiden. Dat is het mooie van het nieuwe jaar. Het heet niet voor niets "nieuwjaar". Dat biedt je een kans voor een (ver)nieuw(d)e start.

Mogelijk heb je in je werk al aan het nieuwe jaarplan voor 2017 gewerkt. Hoe zit het met je eigen plan? Ook hiervoor geldt; meten is weten en helder geformuleerde doelen worden eerder behaald.

Ik weet ook wel, dat dat lef vraagt en tijd en ruimte voor jezelf. Tijd om het te bedenken en te voelen, om je situatie onder ogen te zien. Je te realiseren, dat je vaak meer keuzes hebt dan je soms eerst denkt.
Het vraagt misschien moed, acceptatie van wat er is, maar .... is een zaak een plan meer waard dan jijzelf? Welnee! Jij bent een sterk en een bij jou passend plan voor 2017 meer dan waard. En ... als jij zorgt voor je eigen waardevolle plan om een zo goed mogelijk jaar te maken voor jezelf, heeft je omgeving daar ook baat bij. Dus: maak je 2017 plan. Denk in mogelijkheden.

Om je op weg te helpen: 

·         wat pak je (nieuw) op ter inspiratie?

o   Wat, hoe vaak, met wie en wanneer, .... ?

·         hoe zorg je voor je inkomen?

o   Vraagt dat doorzetten, investeren, accepteren of vernieuwen, .... ?

·         hoe zorg je voor je creativiteit?

o   Wat past bij je, wat past in je schema, .... ?

·         hoe zorg je voor je lichaam?

o   Sporten, eten, uiterlijk, .... ?

·         wie koester je in je nabijheid?

o   Vriend(en), vriendin(nen), familie, gezin .... ?

·         wat ga je (nu wel) durven?

o   Studie, muziek, alleen/samen op stap, reizen, ... ?

·         hoe zorg je ervoor dat je waar je wilt, kunt zorgen?

o   Voor wie, hoe, met wie, waar zijn grenzen, zijn er grenzen, .... ?

·         wat maakt je klaar voor alle onverwachte zaken?

o   Open blik, afscheid nemen van, steun van..., rust, .... ?

Natuurlijk weet ik net als velen, dat je het leven niet kunt plannen. Je kunt het wel omarmen. Er van houden. Er echt van houden. Dus met alles wat erbij hoort. Vanzelfsprekend zijn er in 2017 ook veranderingen, die je even flink doen slikken. Die je niet direct doen denken aan "omarmen".

Een stuk verder in het leven, blijk ik veel meer te kunnen "omarmen" dan ik eerder dacht. Dat neem ik mee in 2017.

Die "omarm"kracht, die vroeger of later oppopt, wens ik jullie ook.

Daarbij helpt een eigen 2017 plan.

Je bent het waard.

Een (té) nieuwe kerst....

Vanavond heb ik gezellig gegeten en bijgepraat bij vrienden, die ik al bijna 40 jaar ken. Ken vanuit onze maatschappelijke betrokkenheid, waar we samen voor stonden en nu op onze eigen manieren nog staan. Tijdens het genieten van het eten en drinken, was er ruimte om over vele onderwerpen te praten. Er is ook zoveel gebeurd.
We zijn echt volwassen geworden, hebben onze studies afgerond en hier en daar ook weer een nieuwe studie opgepakt. Er is gewerkt, gebaard, gezorgd, genoten, gedeeld, gereisd, geleden en van daaruit weer doorgegaan, enzovoort, enzovoort.

Rijk om zoveel jaar met elkaar op te trekken en te delen. Niet enkel het verleden, ook het nu. Ook dat wat er op dit moment in "onze" en "grote" wereld gebeurt. De verkiezingen die hier voor de deur staan, de ons soms verwarrende en rakende ontwikkelingen in Syrië en Turkije en helaas ook op zoveel andere plekken in onze wereld.

Het bijna anderhalf uur alleen naar huis rijden bood me de kans om luisterend naar de voetbaluitslagen, Met het oog op morgen, de aankondiging van Serious Request en wat muziekprogramma's mijn gedachten te ordenen.
Tijdens dat ordenen viel de vanzelfsprekendheid van de gezellige kerst op. Niet als een weldaad maar als een soort vanzelfsprekende "dwangbuis". Zelf ben ik met de kerst vanuit het katholieke geloof en die bijbehorende traditie grootgebracht. Die heb ik niet voortgezet.
De muziek, de vrede en de ruimte voor een "thuis voor iedereen" horen voor mij bij deze kerst.
Gezongen werd er niet alleen in de kerk, maar zeker ook bij Opa en Oma. Met eerst nog Opa en later Oom Kees achter de piano. De hele grote familie zong een van de muziekpartijen geoefend en genietend mee. Leek me normaal toen, dat is niet zo, weet ik nu.

Toen ik groter werd, viel de druk op kleding en de kerk me wat zwaarder. Dat was niet de kern van kerstmis, die me was bijgebleven. Die kern bestond en bestaat uit muziek, vrede en een "thuis voor iedereen". De (grote) cadeaus hoorden en horen er voor mij niet echt bij. Een lekkere en gezellige maaltijd wel. Ik werd me ook bewust van het feit, dat vrede en warme levensevenwichten er niet zomaar zijn. Ook niet "even" op 25 december.

Een me wakker makend kerstnummer

Die lijn van een soort, hoe zal ik het noemen, "bewuste" kerst zette ik voort in mijn eigen volwassen leven. Het was er steeds vanzelfsprekend op een manier, waar ik me goed bij voelde.

Inmiddels is het kerstfeest in mijn beleving in onze wereld wat groter geworden. Het lijkt wel wat meer naar een ander soort gezelligheid te zijn gaan. Vanzelfsprekend is licht en elkaar ontmoeten in de donkere dagen van het jaar waardevol en fijn. Dit mag voor mij wel samen gaan met wat bewust stilstaan bij muziek, vrede en een "thuis voor iedereen".

De sfeer die via de kerstmuziek vanavond uit de radio tot me kwam, bracht ook andere gedachten bij me boven. Hoe een behoorlijk aantal jaren terug het proces van een soort van "Later uit de kast komen van mijn partner in onze heterorelatie" het ritme van de kerstdagen heeft veranderd. Niet alleen voor mij, voor alle betrokkenen. Natuurlijk biedt dit ook kansen om deze dagen waardevol opnieuw te bezien en te beleven. Dat heeft toch echt wel even tijd gekost. Uiteindelijk biedt die vernieuwde situatie ook ruimte voor mooie momenten........ weet ik nu na een flink aantal jaren.

Terwijl ik in de auto zat, besefte ik, dat ik weet dat er mensen zijn, die dit jaar de kerst opnieuw "moeten" inrichten. "Opnieuw" inrichten, doordat het "Later uit de kast komen in hun heterorelatie" recent tot een grote stap heeft geleid of gaat leiden.
"Gezellige dagen", is makkelijk gezegd en gewenst. Een te "makkelijke" wens voor hen, die in of voor de transitie naar, of van een ingrijpende andere levensfase zitten.

Voor hen en alle anderen deze oprechte kerstwens:

Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.

Dank Caytha Jentis voor je luisteren, ontdekken, (h)erkenning en ontmoeting!

Laatst heb ik een wonderlijk mooie zondagavond beleefd. Een avond, die ik helemaal te danken heb aan mijn ervaring als "Hetero van de Homo".

Op eerste kerstdag 2015 keek ik The One van regisseur/writer Caytha Jentis. Op die dag had ik daar voor mijn gevoel eindelijk eens de echt tijd voor. De film leek me mooi, was nog mooier. Ik voelde me herkend en erkend in mijn "zijn" en mijn beleving. Tegelijk voelde ik ook, dat de "later uit de kast komende partner" waardevol met alle mogelijk twijfels en innerlijke verwarring werd weergegeven.

  

https://www.bol.com/nl/p/the-one/1002004013704836/

Het komt niet zo vaak voor, dat het "later uit de kast komen in of na een heterorelatie" zo invoelbaar en herkenbaar zichtbaar is op het grote doek. Iedere keer, dat dat zo is, raakt het me. Het geeft ook weer dat het zo veel meer voorkomt dan jezelf als "Hetero van de Homo" vaak denkt en voelt. Die herkenning geeft me elke keer weer een welkom gevoel van erkenning, dat blijkbaar nog steeds erg waardevol voor me is.

Ik was benieuwd hoe Caytha met "ons" verhaal bekend was geworden. Het heeft haar duidelijk geraakt want ook Orly In The Other F Word verbeeldt de "Hetero van de Homo" heel herkenbaar en invoelbaar.

 https://www.youtube.com/watch?v=dkg3uhrIMHQ

Vanuit haar werk leeft Caytha met open oren, ogen en gevoel. Hierdoor leerde ze op een van de filmsets waar ze werkte van een collega wat het is om een van de twee mensen die zijn, die het "later uit de kast komen in of na een heterorelatie" beleeft. Het is te zien in haar werk, dat ze doorgevraagd en doorgevraagd heeft.
In haar films werkt Caytha graag vanuit het echte leven. Naar mijn mening en gevoel kan ze dit goed beeldend verwerken. Waardevol voor ons dat ze dit ook over de "Hetero van de Homo" doet. "Onze" ervaring kennen ook in de zeer succesvolle The Other F Word serie 1 een mooie plaats én.. er wordt gewerkt aan een nieuwe serie. Reken maar dat het weer waardevol is om te kijken.

 

http://www.theotherfwordseries.com/

Vertellen blijkt belangrijk. Ondanks de gêne die we vaak kennen over onze ervaringen als "Hetero van de Homo" in een "later uit de kastproces in of na een heterorelatie". 

Caytha laat ons zien en ervaren, dat we als we vertellen zichtbaar worden. Die zichtbaarheid zoeken zovelen van ons hier op het net. Want vele "Hetero van de Homo" 's voelen zich (nog) alleen en soms zelfs met schaamte over deze dieprakende levenssituatie.

Naast vertellen blijkt reageren en waardering uit te spreken ook te werken. Het leverde mij naast al vele mooie, digitale contacten met Caytha een bijzondere ontmoeting in Amsterdam met een warme, indrukwekkende vrouw.

"Hetero van de Homo": overwin de gêne en vertel.

Dat helpt jezelf en vele anderen.

Vrije Val of toch... het reuzenrad?

Vorige week zaterdag, heb ik voor mijn eerste keer de film Freier Fall gekeken.

Out.tv heeft deze maand een holebi filmmaand en daar zag ik deze film geprogrammeerd staan voor 20 november. Op die avond heb ik al een afspraak en ik was wel getriggerd door de inhoud van de film, dus ik heb hem besteld en ben gaan kijken.

Foto Helma Ketelaar

Het was een mooie, rake avond voor me. Op de eerste plaats ben ik altijd blij om te zien en te ervaren, dat ik niet de enige "Hetero van de Homo" ben. Ik voel me vaak een soort van getroost als ik een vorm van "mijn geschiedenis" in boek- en/of filmvorm terugzie. Het geeft mij steeds de (h)erkenning, dat ik niet de enige ben die dit voor zijn kiezen krijgt/kreeg. Hoewel ik als ervaringsdeskundige liever niet wil, dat anderen ook de pittige processen door moeten/mogen na het in of na hun relatie "later uit de kast komen" van hun gedachte hetero-partner. Het geeft ook troost en een soort van verbondenheid op afstand.

Deze film, Freier Fall, uit 2013, speelt tijdens de zwangerschap van de vrouw van de uit de kast komende man. Dat bracht mij erg bij mijn eigen geschiedenis. Ook tijdens mijn zwangerschap speelde er van alles.... Zonder daar over in detail te treden. Ja, ik heb me regelmatig afgevraagd, welke stap of stappen ik kon/moest nemen. Uiteindelijk heb ik die stap pas 19 jaar later gezet. Zo loopt leven en ik heb daar ook geen spijt van. Onze zoon heeft een ontspannen jeugd bij ons beleefd, onze liefde was er steeds, en er waren ook andere zaken.

De film handelt over intense gevoelens, die aan de ene kant zo mooi zuiver zijn en aan de andere kant zo verwarren bij de uit de kast komende man. Tegelijk is de kreet van de vrouw in de film en deze trailer zo bekend en binnenkomend: "Ik kan niet eens jaloers zijn". Ik herken, begrijp en voel die verzuchting van de vrouw

Ik heb me afgevraagd na het zien van deze film..... Is alles een "Vrije val" voor mij geweest?

Ja, ik heb het vaak als een vreselijke rollercoaster ervaren. Ik weet van vele lotgenoten, dat ze dit herkennen. Toch... toen ik hierover nadacht na deze film, wist en voelde ik dat het me ook veel gebracht heeft. Intense, open gesprekken met lotgenoten. Zowel met andere "Hetero van de Homo" 's, als met een aantal "Homo van de Hetero" 's. Gesprekken, die ik anders niet gevoerd zou hebben, inzichten, die voor me verborgen zouden zijn gebleven. Als ik dit overdenk en diep na voel, realiseer ik me:

Het proces waar ik in mijn leven mee geconfronteerd werd, had me echt voorbij mogen gaan,

dat deed het niet en na heel wat jaren kan ik zeggen:

Foto Helma Ketelaar

"Voor mij geen vrije val, maar een rollercoaster met meer dan eens 

prachtige, intense uitzichten en belevenissen....

misschien wel het reuzenrad waar ik eigenlijk in durf(de)"

Ben ik de enige "Hetero van de Homo"?

Je leeft je leven als hetero in je hetero relatie. Soms 100% gelukkig, soms je wel (on)bewust afvragend hoe het eigenlijk echt zit met de seksualiteit/intimiteit in je relatie.

In het begin van de vaak voorzichtige ontdekking, dat je als hetero te maken hebt in je heterorelatie met een "Later uit de kast kom" proces van je eerder vermeende heteropartner, kun je je erg alleen en uniek voelen. Je komt immers zelden een "Hetero van de Homo" tegen. Ook ken je er mogelijk geen een. In deze situatie zoek je je vaak je suf op het internet, want waar moet je naar zoeken? Welke zoekwoorden helpen je? Niet zelden kom je dan tot de conclusie: "Ik ben de enige "Hetero van de Homo".."

Je leest, ziet of hoort immers wel over homo's, die op latere leeftijd uit de kast komen. Dat leest meestal als een bevrijding. Dat hebben wij "Hetero van de Homo" 's voor een deel in onze processen van onze "uit de kast komende eerder gedachte heteropartners" ook meegemaakt. Wij, de "Hetero van de Homo" 's,  kunnen, mogelijk als geen ander, de strijd van de homo invoelen, die hij/zij innerlijk voelt bij het "Later uit de kast komen in of na een heterorelatie". In ons geval ónze heterorelatie. Juist door de liefde die we voelden, en dikwijls nog voelen voor onze huidige partner/inmiddels ex-partner, kunnen wij dit invoelen.

Bij het uit de kast komen heeft onze partner wat te winnen.... Zichzelf zijn. Vaak EINDELIJK zichzelf zijn. Soms voorzichtig zichzelf zijn, ook wel verwarring voelend en in een aantal gevallen zelfs toch ook weer (tijdelijk) de kast in.

De verbazing is voor de "Hetero van de Homo" in het ene proces groot, in het andere proces minder groot door het deels al eerder vermoeden, deels weten, maar vooral niet onder ogen willen, of kunnen zien in welke situatie je je bevindt. Daar kan ik van harte over mee praten.

Interview door Hans Willink met Helma Ketelaar, Jubileum Magazine Orpheus

Doordat de groep "Hetero van de Homo" als groep niet zichtbaar is en geen "positie" heeft in onze hulpverlening en in de maatschappij, voel je je in deze positie vaak alleen en onbegrepen. Terwijl je met zoveel vragen worstelt in een heel ingrijpend levensproces.

Het is dan ook heerlijk om te ontdekken, dat je helemaal niet de enige "Hetero van de Homo" bent. Sterker nog: het blijft mij opvallen, dat hoe meer open ik ben, des te meer verhalen en ervaringen ik hoor en lees van mensen, die ook zo'n proces meemaken/meemaakten.

Iedere keer is dat weer een feest van (h)erkenning. Hierbij werkt het internet, ondanks dat je soms even moet zoeken, waardevol en dat kunnen we ook voor onze situatie goed gebruiken. Ondanks de gêne en kwetsbaarheid die wij als groep, of voor onszelf soms/dikwijls/altijd ervaren. Als we delen, kunnen de anderen die nog niet delen ons lezen en deze (h)erkenning "genieten". Er is best veel over ons. Kijk bijvoorbeeld hier:

Je bent als "Hetero van de Homo" niet uniek. Cijfers zijn er nog niet veel. Het is tot nu toe helaas  zelden een onderwerp in de diverse kwantitatieve onderzoeken over homoseksualiteit. In de literatuur en kwalitatieve onderzoeken wordt er nu uitgegaan van circa 200.000 relaties in Nederland. Je bent dus als "Hetero van de Homo" beslist niet uniek! Meer onderzoek is van harte welkom.

Om te beginnen is het zichtbaar worden en zijn van de "Hetero van de Homo" van belang voor velen die deel uitmaken van deze groep.

Geen een "Later uit de kast komen in of na een heterorelatie"- proces is hetzelfde.....

Wat wel zeker is: je bent echt niet de enige "Hetero van de Homo"!

Ook als blogger als "Hetero van de Homo" uit de kast

Een aantal jaren geleden voelde ik de behoefte om mijn ervaringen als heteropartner in het "Later uit de kast kom"- proces te delen. Zoals ook als andere "Hetero van de Homo"'s wel ervaren, hing er een zweem van "geheim" en privé" om dit proces. Dat maakte het lastig en gaf me ook niet de ruimte om te verwerken. En dat terwijl de scheiding inmiddels al langer een feit was.

Een mens moet toch zijn hart eens luchten. Dus ik gebruikte de pseudoniem die ik als 16 jarige had bedacht. Ik wilde die zomer een boek gaan schrijven, zittend aan 't Gein. Onder mijn eigen naam durfde ik dat niet, dus had ik een pseudoniem bedacht.  Als ervaren lezeres wist ik dat dat een oplossing was.

Het werd een prachtige naam: Kerensa van de Douw.

 

Foto Gini Ketelaar

 

De blog noemde ik "Het leven van Kerensa" 

Eerst dacht ik dat het niet gelezen zou worden, dat voelde ook wel even veilig. Ondertussen kwam ik lotgenoten tegen, die blij waren met de blog. Ik was verrast, dat ik werd gelezen en dat het zo werd gewaardeerd. Later vermoedde ik, dat het toch ook dichter bij mij gelezen werd, dus heb ik toch hier en daar een en ander herschreven....

Kerensa schreef niet alleen haar blog, ook in Damespraatjes schreef ze columns en recensies, zoals over het haar, als "Hetero van de Homo" rakende boek van Mevrouw Couperus.

In mijn eigen uit de kast kom proces als "Hetero van de Homo" raakte Kerensa steeds meer op de achtergrond. De blog blijft hier volgens mij nog een tijd te lezen.

Mijn eigen proces, als heteropartner, in het "Later uit de kast kom in of na een heterorelatie"-proces in mijn eerste lange relatie heeft een waardevolle plaats in mijn leven. Het vormt me hoe dan ook. Hier vanuit geef ik HeteroCoach verder vorm, want zoals ik het nu zie, zit er voorlopig nog geen eind aan het aantal "Later uit de kast in of na een heterorelatie"- processen. Hiermee blijft de "Hetero van de Homo" volgens mij helaas nog ontstaan en daarmee ook nog jaren bestaan. Als het aan mij ligt in ieder geval zichtbaar en begrepen in onze samenleving.