Gevangen in "jouw" geheim

De afgelopen weken is het me in diverse gesprekken met ervaren of ontdekkende "hetero van de homo" 's weer eens opgevallen, hoe zwaar "wij" het ervaren om met het geheim van de ander te dealen hebben en geacht worden dit te bewaren. Of het nu gaat om het geheim dat onze partner weet dat hij/zij eigenlijk geen heteroseksuele gevoelens kent, of dat deze dat vermoedt en/of erover twijfelt. 

Het is niet mogen delen van "jouw" geheim betekent een enorme belasting voor de 'hetero van de homo". 

Uit gevoel voor de ander én uit het gevoel, dat je nergens hierover begrip of wijsheid verwacht, wordt daar dan maar vaak mee gedeald. In onze samenleving is er immers weinig tot niets bekend over wat dit geheim, dat óók de "hetero van de homo" raakt in de relatie én in zijn of haar seksualiteit, voor een gecompliceerde rouw en puzzels oplevert. Dat speelt niet alleen tijdens het puzzelproces van de later uit de kast komende partner, dat leeft soms jaren later nog opeens weer.

Ik zal het wat concreter maken. 

Om de ervaringen, gevoelens en verwerkingen van de "hetero van de homo" meer bekend te maken, zal er openheid gegeven moeten worden over wat er beleefd, gevoeld en ervaren wordt door de doelgroep zelf.

Er zijn zeker kansen voor interviews en meer, echter als een "hetero van de homo" gevraagd wordt voor een interview, wordt hier vaak niet aan meegewerkt. 

De reden? Vaak vindt de #partner die later uit de kast komt dat niet fijn. Deze invloed loopt niet zelden via de kinderen. Ook voor onze kinderen is het dikwijls een precair proces, dat zij zelden kunnen delen met anderen. Dat geldt niet zelden ook onze volwassen kinderen, die een en ander best kunnen invoelen. Wij zien ze vaak schaken tussen de ouders en zij houden het "geheim" regelmatig dan maar liever intern. 

Samen  met de partner een interview geven gaat nog wel eens. Daarin komen zelden tot nooit de diepere gevoelens van de "hetero van de homo" aan de orde.

Het geheim moeten houden werkt ook dichterbij door. Hoe dikwijls is er geen druk op de "hetero van de homo" om:

• Niet te vertellen aan de kinderen 
• Niet te vertellen aan jouw of zijn/haar familie. 
• Niet te vertellen aan jouw, of zijn/haar vriendinnen/vrienden, 
• Niet te vertellen op de sport
• Niet te vertellen op je werk
• En ga zo maar door ....

Tegelijk is wel vertellen goed voor de verwerking, àls het begrepen wordt. Doordat wat de "hetero van de homo" te verwerken heeft niet bekend is, zelfs in de boeken van mijn huidige mijn module over "Seksuele vorming" wordt hier met geen woord over gerept. Er is echt onderzoek en bekendheid nodig.

Ondanks de geheimen zie je toch moedige mensen naar buiten komen, zoals Marie-Louise Klomp met haar boek Homoseksualiteit is geen keuze en Tiny in de uitzendingen van Ouders uit de kast en ook Erik Reissenweber met Help! Mijn vrouw komt uit de kast.

Zelf weet ik ook hoeveel drempels ik in de jaren ín de relatie én de 18 jaar daarna heb genomen. Het is ook niet verwonderlijk, dat mijn eerste blogpost voor HeteroCoach Ook als blogger als "Hetero van de Homo" uit de kast  inmiddels ruim 2.500 keer gelezen is.

Wat ik wel merk en van de andere moedige "hetero van de homo" 's geleerd heb, dat het respectvol delen van je verhaal met alle emoties, die er ook bij horen, enorm goed voor jezelf is én voor de anderen die denken dat ze de enige "hetero van de homo" zijn.

Uiteindelijk dealen we vaak in een diepe eenzaamheid met een intens verdriet over deze relatie, die ons opzadelt en/of opzadelde met het diepe gevoel van:  "Helaas niet voor mij"

Foto Helma Ketelaar

De "hetero van de homo" wordt stap voor stap zichtbaar

Zo'n zes jaar geleden werkte ik aan mijn opdracht voor de Masterclass Marketing Research, een van de zeven Masterclasses waar mijn Master in Marketingmanagement uit bestond.
De eerste Masterclass had ik voor een andere organisatie uitgewerkt. Dat was achteraf toch wel lastig. Ik werkte er niet, kende het wel, had zeker medewerking, maar toch ...

Eerlijk gezegd vond ik het best moedig van mezelf om te gaan ontdekken of ik op dit niveau ook onderzoek voor mijn eigen bedrijf kon doen. Het deel ervan dat ik wilde onderzoeken, had ik wel direct voor ogen: mijn coach activiteiten.

Op dat moment was het een paar jaar terug dat ik een drietal coachopleidingen gevolgd had. Naar mijn idee is het dan verstandig om daarna eerst de opgedane indrukken, kennis en ervaring wat te laten landen om vanaf daar mijn weg te vinden naar mijn coachactiviteiten.

Als marketeer snapte ik goed, dat het kiezen van een niche, een klantsegment, daarbij van waarde is. Daarin spelen doorleefde levenservaring, kennis van en gevoel voor een rol. 

Ik had ook wel een niche wist ik. Maar ik wist niet eens de naam van mijn doelgroep, die was er gewoon niet. Mijn doelgroep is weliswaar heel groot, maar er is geen echt "thuis" voor mijn doelgroep. Er is geen subsidie, dus doet ook het Sociaal Cultureel Planbureau naar mijn doelgroep geen onderzoek. In een tijdschrift voor Seksualiteit uit 1986 blijkt uit, zoals ze daar schrijven, oude cijfers, dat het om 200.000 tot 400.000 mensen in Nederland gaat. Het zou me niets verbazen, als het er meer zijn.

Tijdens mijn onderzoek had ik toch een naam nodig. Mijn doelgroep, die meemaakt, dat de partner later uit de kast komt of daarover dubt, stoeit met problemen, die andere hetero's niet kennen.

Na veel denken, het hield ook mijn studie op, heb ik de term "hetero van de homo" gelanceerd. Al heel dikwijls heb ik er met lotgenoten over gesproken .... is er geen andere term. Nu zit nog "die homo" een soort van aan ons vast. Ik voel dat ook zo. En tegelijk is dat "een soort van aan ons vastzitten" nu juist ons ding waar we mee dealen, dealden en .....

Uit mijn verdere onderzoeken is me ook steeds duidelijker geworden hoe diep dat dealen en verwerken van het meemaken, van het later uit de kast komen van je partner, zit. Want hoe vaak levert en leverde dit de "hetero van de homo" niet: intens en vaak eenzaam verdriet, angst en paniek, lichamelijke klachten, geestelijke problemen, schuldig voelen, wantrouwen, teleurstelling, eenzaamheid, boosheid en een gevoel van door je geliefde bedrogen te zijn.

Door de onbekendheid in onze maatschappij van deze rouwfases van de "hetero van de homo" voelt menig "hetero van de homo" een grote gêne om met deze gevoelens naar buiten te komen. De angst om wéér niet begrepen te worden, is vaak groot.

Begrip begint met bekendheid. Bekendheid begint met een naam. Van de week zag ik via Google dat de "hetero van de homo" als naam voor "ons" sinds ik de naam in 2016 introduceerde inmiddels door meerdere mensen gebruikt wordt. Dat is fijn. Dat is het begin van "ons" gezicht en in mijn beleving daarmee het begin van erkenning en herkenning van wat een "hetero van de homo" vaak doorleeft en doorleefde. Vanuit mijn activiteiten voor HeteroCoach weet ik hoe belangrijk het is voor de "hetero van de homo" om te weten, dat je niet de enige bent en dat die anderen er ook dikwijls, soms jaren later, nog behoorlijk last van hebben.

De quote waar ik hier mee afsluit, is van een zoon uit een relatie
waar het later uit de kast komen speelde:

"Als de homo uit de kast komt, verstopt de "hetero van de homo" zich er in."

Ik had het niet treffende kunnen verwoorden.

Foto Erwin Heyl