De afgelopen weken is het me in diverse gesprekken met ervaren of ontdekkende "hetero van de homo" 's weer eens opgevallen, hoe zwaar "wij" het ervaren om met het geheim van de ander te dealen hebben en geacht worden dit te bewaren. Of het nu gaat om het geheim dat onze partner weet dat hij/zij eigenlijk geen heteroseksuele gevoelens kent, of dat deze dat vermoedt en/of erover twijfelt.
Het is niet mogen delen van "jouw" geheim betekent een enorme belasting voor de 'hetero van de homo".
Uit gevoel voor de ander én uit het gevoel, dat je nergens hierover begrip of wijsheid verwacht, wordt daar dan maar vaak mee gedeald. In onze samenleving is er immers weinig tot niets bekend over wat dit geheim, dat óók de "hetero van de homo" raakt in de relatie én in zijn of haar seksualiteit, voor een gecompliceerde rouw en puzzels oplevert. Dat speelt niet alleen tijdens het puzzelproces van de later uit de kast komende partner, dat leeft soms jaren later nog opeens weer.
Ik zal het wat concreter maken.
Om de ervaringen, gevoelens en verwerkingen van de "hetero van de homo" meer bekend te maken, zal er openheid gegeven moeten worden over wat er beleefd, gevoeld en ervaren wordt door de doelgroep zelf.
Er zijn zeker kansen voor interviews en meer, echter als een "hetero van de homo" gevraagd wordt voor een interview, wordt hier vaak niet aan meegewerkt.
De reden? Vaak vindt de #partner die later uit de kast komt dat niet fijn. Deze invloed loopt niet zelden via de kinderen. Ook voor onze kinderen is het dikwijls een precair proces, dat zij zelden kunnen delen met anderen. Dat geldt niet zelden ook onze volwassen kinderen, die een en ander best kunnen invoelen. Wij zien ze vaak schaken tussen de ouders en zij houden het "geheim" regelmatig dan maar liever intern.
Samen met de partner een interview geven gaat nog wel eens. Daarin komen zelden tot nooit de diepere gevoelens van de "hetero van de homo" aan de orde.
Het geheim moeten houden werkt ook dichterbij door. Hoe dikwijls is er geen druk op de "hetero van de homo" om:
- Niet te vertellen aan de kinderen
- Niet te vertellen aan jouw of zijn/haar familie.
- Niet te vertellen aan jouw, of zijn/haar vriendinnen/vrienden,
- Niet te vertellen op de sport
- Niet te vertellen op je werk
- En ga zo maar door ....
Tegelijk is wel vertellen goed voor de verwerking, àls het begrepen wordt. Doordat wat de "hetero van de homo" te verwerken heeft niet bekend is, zelfs in de boeken van mijn huidige mijn module over "Seksuele vorming" wordt hier met geen woord over gerept. Er is echt onderzoek en bekendheid nodig.
Ondanks de geheimen zie je toch moedige mensen naar buiten komen, zoals Marie-Louise Klomp met haar boek Homoseksualiteit is geen keuze en Tiny in de uitzendingen van Ouders uit de kast en ook Erik Reissenweber met Help! Mijn vrouw komt uit de kast.
Zelf weet ik ook hoeveel drempels ik in de jaren ín de relatie én de 18 jaar daarna heb genomen. Het is ook niet verwonderlijk, dat mijn eerste blogpost voor HeteroCoach Ook als blogger als "Hetero van de Homo" uit de kast inmiddels ruim 2.500 keer gelezen is.
Wat ik wel merk en van de andere moedige "hetero van de homo" 's geleerd heb, dat het respectvol delen van je verhaal met alle emoties, die er ook bij horen, enorm goed voor jezelf is én voor de anderen die denken dat ze de enige "hetero van de homo" zijn.
Uiteindelijk dealen we vaak in een diepe eenzaamheid met een intens verdriet over deze relatie, die ons opzadelt en/of opzadelde met het diepe gevoel van: "Helaas niet voor mij"
 |
| Foto Helma Ketelaar |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten