Dat ben ik niet is geschreven door Johnny Voesenek. Het boek ligt al even in mijn huis. Want door mijn relatie ervaring met iemand, die tijdens onze relatie dubde over zijn seksualiteit, is het ook een boek dat voor mij dichtbij voelt. Dat bleek ook toen ik het las.
Johnny Voesenek wil, zo staat op de achterkant van het boek te lezen, vanuit zijn onderwijsachtergrond jeugdboeken schrijven met educatieve en maatschappelijke thema's. Dit doel stelt hij zich, omdat hij de jeugd wil inspireren over thema's, die voor hen nog onbekend zijn.
Doorgaan, Johnny! is mijn eerste opmerking. Doorgaan, omdat je om te beginnen heel goed schrijft. Je neemt de lezer met huid, hart en haar mee in het verhaal. Ik had er eigenlijk geen tijd voor vandaag, maar móest gewoon wel doorlezen. Tijdens dat doorlezen in de laatste hoofdstukken, hield ik het ook niet droog
.
Geraakt door hoe Johnny Voesenek vanuit een jonger persoon de twijfels kan beschrijven over het uit de kast komen en alle, pas later door anderen opgemerkte, pesterijen beschreef. Hij laat voelen, wat dat met de gepeste doet. Johnny Voesenek laat ook de worsteling van de meelopers en andere betrokkenen zien. De diverse worstelingen zijn ook invoelbaar realistisch te lezen bij de ouders, de broer, de docenten, een moeder van een klasgenoot en ga zo maar door.
De kilte in en de worsteling van de hoofdpersoon zijn wat mij betreft rakend invoelbaar, terwijl er een warm vangnet ontstaat en blijkt. Dat is wat mij betreft ook de grote waarde van dit boek. Het geeft voor alle betrokkenen een perspectief hoe je hier, vanuit diverse "rollen", mee om kunt gaan.
Foto Helma Ketelaar |
Dat ben ik niet is wat mij betreft voor iedere docent, ouder, vader, moeder, stiefvader, stiefmoeder, broer, zus, vriend, neef, nicht, buurman et cetera van waarde.
Als "hetero van de homo" ben ik ook bekend met ik die waarde.
Hoe fijn had het geweest, als mijn partner, plus die vele, vele andere partners, niet tijdens onze relatie had hoeven dubben over zijn seksualiteit.
Hoe fijn had het geweest als zovele partners niet na bijvoorbeeld 35 jaar huwelijk aan een hen dierbare heteropartner hoeven te vertellen, dat ze eigenlijk altijd al vermoedden en/of wisten dat ze mogelijk geen heteroseksuele gevoelens kennen en wel een heteroseksuele relatie zijn aangegaan. Lastig voor hen, ook zeer lastig en intens pijnlijk voor die heteropartner, de "hetero van de homo".
Dat ben ik niet maakt die, vaak jarenlange, worsteling van die later uit de kast komende partner voor de "hetero van de homo" naar mijn mening meer invoelbaar.
Denk niet dat die worstelingen in deze tijd niet plaatsvinden. Dus geef ruimte aan een ieder om zichzelf te zijn.
Laatst had ik nog contact met iemand, die lastig uit de kast kwam, omdat hij uit een gezin kwam, waar altijd gefulmineerd werd tegen homo's. Jaren later bleek zijn eigen moeder lesbisch .....
Johnny Voesenek, super bedankt voor jouw boek Dat ben ik niet!
Scholen, inclusief lerarenopleidingen; mooi leesvoer voor leerlingen en docenten, maatschappijleer et cetera et cetera en verder eigenlijk waardevol leesvoer voor iedereen.
Laten we samen naar een samenleving gaan, waarin we elkaar de ruimte geven om jong te ervaren wie we zijn en laten we dat dan ook leven.
Foto Helma Ketelaar |
Johnny Voesenek, daar kan in mijn ogen jouw Dat ben ik niet een grote bijdrage aan leveren.
Dank je wel!