zondag 25 november 2018

R O Z A U W





Rozauw


De roos weet het niet
De roos weet het nog niet
De roos weet ... het ... niet ...
Wil de roos het wel weten?

De roos is zichtbaar
Voelbaar
Ruikbaar
Kan de roos dat wel?


De roos koestert schemer
Maakt zich klein
Acteert zich rood
Voelt zich niet meer zijn

Veiligheid gezocht
Ruimte voor schaduw
Heel diep van binnen
Tot ….  afgedwongen helderheid

Twee wegen open
Voor altijd verbonden gesplitst
Verwarde ogen
Bliksem die urenlang flitst



Richting…..?
Open……..?
Zijn……….?
………………………………………..


vrijdag 5 oktober 2018

Een relatie ..... of toch een lege dop?

De herfst ervaar ik als een rijke tijd. Een tijd om vooruit te kijken. Een tijd waarin ik ook graag mezelf eens diep in de ogen kijk, terwijl ik me afvraag of ik de dingen doe, die ik ook echt wil doen. Dat is waardevol en soms ook confronterend.
Het is ook een must. Als "Hetero van de Homo" ervaar ik, dat ik aan de ene kant een enorme ruimte heb om mijn eigen pad te vinden en te ontdekken. Vanuit een ervaringsrijkdom, die er ook voor zorgt, dat ik buiten gebaande paden durf te kijken en kijk. Aan de andere kant speelt regelmatig dat stemmetje op de achtergrond. Dat stemmetje, dat ook tijdens die relatie speelde, toen ik dubde wat te doen met een partner die dubde over zijn seksualiteit. Dat stemmetje dat me dan vraagt, of ik echt eerlijk ben tegen mezelf. Voldoende durf. Of ik genoeg losgelaten heb om echt weer te leven en te durven leven op de manier die bij me past. Wat dat is.... daar heb ik nog jaren voor om te ontdekken, denk ik dan. Ik ben ontspannen en geniet, dus dat is vast goed.
Het is ook zo vreemd om eerder gedacht te hebben, dat je de relatie had, die je dacht te hebben. En toch bleek dat niet zo te zijn. Dit klinkt, of leest misschien wat vreemd, maar de meeste "Hetero van de Homo" 's herkennen dit direct en diep. Dat later uit de kast komen, of waarneembaar en voelbaar erover dubben, van je partner haalt je onbevangen gevoel van weer kiezen en weer verder gaan wat weg.

Regelmatig vraag ik me af .... hoe sterk ik tegen wil en dank door deze ervaring geworden ben....? Wat past me daardoor nu eigenlijk, na deze ervaring, echt?


Ik liep daar laatst op een hele, zonnige zondagochtend, toen ik langs de Gooise Vaart wandelde, zo eens rustig wat over na te denken.
Daar zwom een zwaan. Mooi, ontspannen, trots, helder gespiegeld in het water ging de zwaan haar tocht. Ik weet niet eens of het voor deze zwaan haar of zijn tocht was. Ik dacht "haar" tocht. Het was een open weg die ze ging. Genietend van wat er was. Ik bedacht me die ochtend, dat dat wel een goede manier is om je leven te leven.
En toch... die eenmaal opgedane onzekerheid van een niet zo handige, later diep rakende keuze laat en liet me niet helemaal los.

Dat merkte ik toen ik over de rand van de brug over het water keek en me realiseerde, dat de jaarlijkse "Coming out day" er weer aan komt. Dat vind ik oprecht en van harte een belangrijke dag. Het is daarbij, naar mijn bescheiden mening, juist heel erg belangrijk dat we een samenleving creëren en vasthouden waarin een ieder van jongs af aan, de ruimte ervaart om zijn of haar eigen "zijn" vroeg te ontdekken én te durven leven. Vooral dat laatste vind ik een belangrijke toevoeging. Van hoeveel later uit de kast gekomen partners heb ik inmiddels niet gehoord, dat hij of zij het (on)bewust wist dat hij/zij homoseksuele of biseksuele gevoelens had, toen hij/zij in de heterorelatie stapte zonder over die gevoelens tegen de nieuwe partner echt open te zijn. Dat dat open zijn lastig is, begrijp ik. Het leven heeft me ook geleerd, dat dit vaak wel een hele sterke wissel trekt op de heteropartner in zo'n relatie. Dat hoeft niet als de ander eerder zijn/haar "echte" leven had kunnen en durven leven.

Laat het elke dag coming out day zijn
Niet alleen voor diegenen die uit de kast komen
Ook voor diegenen die dit dan niet in hun relatie hoeven te ervaren.
"Hetero van de Homo" zijn, is meer dan regelmatig lastiger dan je denkt, want
Hadden we nu een relatie... of toch een lege dop?

vrijdag 8 juni 2018

In afwachting van weer een stapje verder uit mijn "kast" ....

Daar zaten we gisteren aan het begin van ons interview. We: Elsbeth de Jager, auteur van Chaos, Ruud Bochardt namens Gooi TV en ik Helma Ketelaar, HeteroCoach.
Het was een live interview over wat het betekent om "Hetero van de Homo" te zijn en welke waarde Chaos van Elsbeth de Jager kan betekenen voor het begrip hiervan, los van het feit dat het een heerlijk te lezen feelgood boek is. Daarnaast vroeg Ruud ook de koppeling van het onderwerp naar de Hilversumse politiek waar Karin Walters nu Wethouder LHBTI is. 

Zelf ben ik voor mijn gevoel weer verder uit mijn "kast" gekomen, als "Hetero van de Homo". Zoals een persoon dichtbij mij eens zei: "Als de homo als de kast komt, verstopt de "Hetero van de Homo" zich erin." Dat uit mijn "kast" komen gaat stap voor stap. Inmiddels heb ik daar ook al een aantal stappen in gezet, realiseerde ik mij vanochtend. De eerste stap was mijn verslag in 2011 van mijn heteroweekeind dat ik dankzij Orpheus heb kunnen beleven. Gevolgd door mijn persoonlijke verhaal, zo helder opgetekend door Hans Willink, in het jubileum magazine van Orpheus.

Daarna heb ik voor het eerst in 2015 en publiek een deel van mijn verhaal verteld op de kade van de Maas in Maastricht tijdens de Roze zaterdag daar. Dat heeft me een prachtig gesprek opgeleverd met een toehoorder, wiens moeder hem jong de erkenning gaf in zijn homoseksualiteit. Hij was haar zo dankbaar, dat hij niet zelf en eventueel met anderen in een soort geheim zijn leven hoefde te leven. 
Rotterdam V gaf me de kans voor een volgende stap. Als deskundige in het pannel bij de presentatie van hun onderzoek. Het enige tweezijdige onderzoek naar later uit de kast komen voor zover mij bekend is. Helaas bestaat Rotterdam V niet meer door subsidie ontwikkelingen. 


In juni 2016 deed ik vanuit HeteroCoach voor het eerst mee aan het Midzomergrachtfestival in Utrecht. Op de informatiemarkt en met een zelf vormgegeven inhoudelijke avond. 
Op de foto sta ik met het boek Mevrouw Couperus in mijn handen. Toen ik in mei 2007 in de auto via de radio over dat boek hoorde, startte heel, heel voorzichtig mijn verwerking. 
En nu..... nu ben ik in de afwachting van mijn interview in de online weergave van  de uitzending In Derde Termijn van Gooi TV: een live interview, dat vanaf dit weekeind uitgezonden wordt.

Dat afwachten is een heel proces merk ik. Het interview schiet steeds in flarden door mijn hoofd. Ik wilde het kalmeren door een blog te schrijven. Toen stuitte ik op een eerder blog. Waarin ik uitleg hoe je de "Hetero van de Homo" uitlegt. Dat heb ik eerst van een paar extra komma's voorzien en geplaatst. Had ik best helder beschreven, vind ik nu. Nu eerst aan mijn andere werk, dan de live gang van het interview beleven. Hoe dat voelt? Dat komt hier later.

De "Hetero van de Homo" hoe leg je dat uit?


We leven in een samenleving, waarin niet iedereen (in zijn jeugd) de ruimte ervaart of voelt om te (h)erkennen, dat hij of zij (ook) homoseksuele/biseksuele gevoelens heeft.
  
Foto Erwin Heyl
Dat is naar mijn mening een ongewenste situatie. Een situatie, die, als de persoon niet voor het aangaan van een langdurige vaste relatie "uit de kast komst", verderop in het leven voor een ruimere kring mensen gevolgen kan hebben. Begrijp me goed, dat ligt naar mijn idee vaak meer aan de samenleving waarin we leven, dan aan deze persoon zelf.


Die persoon leeft vaak jaren bewust of onbewust met veel puzzels. Die zijn onmiskenbaar pittig. En die puzzels gun ik niemand.

Als iemand later in zijn/haar leven uit de kast komt, kan het zijn dat er inmiddels een langdurige hetero-relatie is. Eventueel met kinderen. Dat maakt het gedub niet makkelijker, want de gevoelens voor de ander zijn dikwijls diep en waardevol.
Die ander, de "Hetero van de Homo", is zich soms niet bewust van de gevoelens en gedachten, die bij de gedachte heteropartner spelen. Vaak zijn er wel, soms pas achteraf herkend, signalen. De "Homo van de Hetero" is korter af, reageert anders dan eerder op zijn "Hetero van de Homo".

Dikwijls schrijft de "Hetero van de Homo" in die fase de schuld aan zijn/haar eigen bijdrage aan de relatie toe, of ervaart dat de ander een soort van "schuld" voor het stroef lopen van de relatie bij de "Hetero van de Homo" legt. Begrijp me goed, geen proces is hetzelfde. Inmiddels ken ik er vele en ga ik toch lijnen zien. Als ik de kans heb, wil ik dit nog verder onderzoeken.

In deze lastige puzzelfase voor de "Homo van de Hetero" neemt de intimiteit vaak ook (wat) af. Daarvoor heeft de "Homo van de Hetero" onbewust/bewust wel begrip van de oorzaak van deze verminderde intimiteit. De "Hetero van de Homo" staat vaak voor raadsels. Denkt dat hij/zij niet seksueel aantrekkelijk (meer) is. Dat gevoel van seksuele onaantrekkelijkheid raakt diep en is in veel gevallen best lastig weg te krijgen.

Foto Erwin Heyl

Als de "Homo van de Hetero" (uiteindelijk) "toch" uit de kast komt, is dat voor de bestaande man-vrouwrelatie een ware uitdaging. Heeft de "Homo van de Hetero" als "winst" (voor zover hier sprake is van winst) een perspectief op een leven, zoals het bij zijn/hare ware "zijn" past en voor de "Hetero van de Homo" levert dit vaak een behoorlijke verwarring.

De gedachte heteropartner is niet hetero, terwijl de "Hetero van de Homo" dat zelf wel is. Voor alle duidelijkheid, hier ligt geen veroordeling van de uit de kast komende partner in, maar een diep gevoel van rouw en verwarring van kwijt zijn wat er gedacht was, dat er was: een heterorelatie. De "Hetero van de Homo" heeft vaak veel compassie met de "Homo van de Hetero", zijn/haar eerder gedachte heteropartner. Maar ... staat wel alleen.

Er is weinig bekend over deze verwarrende, dieprakende gevoelens van de "Hetero van de Homo". Het is ook vaak moeilijk uit te leggen aan iemand, die dit niet meemaakt. Gelukkig zijn er aantal films en maken de boeken Mein Mann liebt einen Mann. Wie Frauen das Coming-out ihres Partners bewältigen" en  Mevrouw Couperus ook wel wat duidelijk.

En dan........ waar ga je met die verwarring heen? Waar kun je met die verwarring heen? Ben je de enige "Hetero van de Homo"? Wat vinden mensen eigenlijk van je? Hoe kijken ze tegen je aan?
Er zijn geen cijfers van de mensen, die betrokken zijn in hun heterorelatie bij het later uit de kast komen van hun gedachte heteropartner. Het getal, dat vaak gehanteerd wordt en uit 1989 stamt is 200.000.  Uit onderzoek van RotterdamV in 2016 blijkt, dat de hulpverlening er ook amper mee bekend is. Weet je in ieder geval altijd welkom bij de Meets en Greets van HeteroCoach. Deze bijeenkomsten vinden regelmatig en verspreid over het land plaats.

HeteroCoach heeft als een van haar doelen meer bekendheid geven aan de "Hetero van de Homo" in onze samenleving. Dat is best een uitdaging. Door de gêne zijn hier nog weinig mensen open over. Door de onbekendheid vraagt het vaak veel toelichting en dan nog kan het, doordat iemand er op een of andere manier door geraakt wordt, verwarring geven.

Vanuit HeteroCoach heb ik wel een verzoek.

Als je door wat je leest meer begrip voor het "Later uit de kast komen proces in of na een heterorelatie" krijgt, vraag dan eens door als je het tegenkomt. gewoon open doorvragen aan een vriend(in) of bekende. Verzwijg het niet. Vraag open, wat dit proces met hem of haar doet. Luister, oordeel niet en vraag open door. Vanuit dit begrip wordt het meer bekend en open. Alle betrokkenen zullen je dankbaar zijn en van het onterechte gevoel afkomen, dat ze de enige zijn, die hiermee alleen stoeien.

17-8-2019  vooral met wat linken en afbeeldingen aangevuld