zaterdag 28 november 2020

Vol verwachting

"Vol verwachting", dat past wel in de decembermaand. Dat geeft ook wat kleur aan deze donkere dagen van het jaar.

Mijn vader voelde zich in deze tijd van het jaar vaak een "mol". Hij ging thuis met donker weg naar zijn werk en kwam daar weer in het donker thuis.

Juist in donkere, lastige tijden is het goed om je energie op iets moois te richten, zodat je weer warm wordt van wat je beleeft en/of waar je naar uitkijkt.

Vorige week maandag was voor mij zo'n dag. Een dag, die ik niet had kunnen bedenken, verwachten en die voor mij super waardevol was en is.

In mijn HeteroCoachblog ontstonden sinds 2017, als ik me niet vergis, steeds vaker gedichten. Voor jullie misschien verrassend, voor mij sinds mijn jeugd een mij passende manier om me te uiten. Om echt te zeggen, wat me bezighoudt. 

Sinds eind 2018 heb ik deze gedichten weleens voorgedragen op een open podium. Dat gaat nu wat lastiger, hoewel ik voor 27 maart 2021 weer op de rol sta voor het Open podium van OBA Amsterdam bij Jos van Hest. 

Deze coronatijden maken ons ook digitaler. In een gesprek met mijn jong bleek, dat mijn idee om de gedichten voor te lezen op een YouTube post, mogelijk gemaakt kan worden. Gijs van CheckOneTwo heeft hiervoor een mij verrassend leuk passend format uitgewerkt. 

Het was best spannend voor me om voor het opnemen een selectie te maken uit mijn gedichten en mijn foto's. Nog spannender om deze gedichten onder de deskundige leiding van Gijs te gaan inspreken in de geluidsstudio. Alles stond al klaar om op te nemen toen ik kwam. Echo's, die ik echt niet kon waarnemen, werden door een nog betere opstelling weggewerkt. Het inspreken kon beginnen en ik vond dit een bijzonder fijne ervaring.  Wat ik tot nu toe heb teruggehoord, gaat mijn verwachting te boven. Ik ben dus oprecht "vol verwachting".

Wat was het een prachtige ontdekking die dag. Wel elf gedichten hebben we op een dag opgenomen. Ik voelde me onder leiding van Gijs vrij om op mijn eigen manier mijn eigen woorden te laten opnemen. Reken maar dat ik, mogelijk net als jullie, echt benieuwd naar de eindresultaten én naar jullie reacties.

Nu wordt er aangewerkt om mijn ingesproken en geschreven woorden een voor een in het format klaar te maken voor YouTube. De eerste drie gedichten zullen er naar verwachting voor 11 december 2020, paarse vrijdag, op YouTube staan.

Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me, dat ik ook hier weer op weg ben gegaan Naar een ander bankje:-)

Foto Helma Ketelaar

PS. Natuurlijk meld ik me binnenkort als de eerste YouTube posts live staan.

vrijdag 30 oktober 2020

Thuis; een lente in de herfst

Wat maakte
Dat ik accepteerde
Dat het was
Wat er was
Dat wat
Er niet was
Er niet was .....
Het brengt me uiteindelijk
Écht thuis bij mezelf

Je ontnam me
Bewust
Onbewust
Om samen
Écht samen
Het leven
Intens
En lang
Te leven.

Niet alleen
Een leven lang
Vanuit
Gedeelde
Maatschappelijke idealen
Dat is nog wel
Op de een of andere manier
Te herstarten
Mogelijk.

Nee, dat samen
In verbondenheid
Vanuit passie en liefde
Samen het leven
Een hecht
Ontwikkelend leven
Samen
Vanuit oprechte verbondenheid
Leven vorm te geven.

Dat start
Niet op 44
Dat weet je
Wat je echt
Voelde
Wist je
Ik niet
Vermoedde het
Kon toen niet weten.

Nu wijzer
Opgeladen
Weer thuis
Thuis bij mezelf
Het niet gedeelde
Achter me gelaten.
Mijn lef
En eigenheid
Hervonden.

Ga ik
Voor lente
In de herfst
Ga ik voor mijn ontdekken
Van de intense combinatie
Van warmte en sprankeling
Ga ik ontspannen
Bouwen aan
Wat toen niet kon zijn .....

 

Foto Helma Ketelaar


@2021 Helma Ketelaar #MUGBooks  in de bundel "Helaas niet voor mij"
Verkrijgbaar via de (online) boekhandel

Foto: Gijs Oomkes

 

 

 

zondag 6 september 2020

Ruimte ervaren om overal jezelf te zijn

Met nog de tranen in mijn ogen en een goed gevoel in mijn lijf en hart, omdat ik net een realistisch, rakend en tegelijk ook een warm perspectief biedend boek heb gelezen, schrijf ik deze blog.

Dat ben ik niet is geschreven door Johnny Voesenek. Het boek ligt al even in mijn huis. Want door mijn relatie ervaring met iemand, die tijdens onze relatie dubde over zijn seksualiteit, is het ook een boek dat voor mij dichtbij voelt. Dat bleek ook toen ik het las.

Johnny Voesenek wil, zo staat op de achterkant van het boek te lezen, vanuit zijn onderwijsachtergrond jeugdboeken schrijven met educatieve en maatschappelijke thema's. Dit doel stelt hij zich, omdat hij de jeugd wil inspireren over thema's, die voor hen nog onbekend zijn.
Doorgaan, Johnny! is mijn eerste opmerking. Doorgaan, omdat je om te beginnen heel goed schrijft. Je neemt de lezer met huid, hart en haar mee in het verhaal. Ik had er eigenlijk geen tijd voor vandaag, maar móest gewoon wel doorlezen. Tijdens dat doorlezen in de laatste hoofdstukken, hield ik het ook niet droog
.
Geraakt door hoe Johnny Voesenek vanuit een jonger persoon de twijfels kan beschrijven over het uit de kast komen en alle, pas later door anderen opgemerkte, pesterijen beschreef. Hij laat voelen, wat dat met de gepeste doet. Johnny Voesenek laat ook de worsteling van de meelopers en andere betrokkenen zien. De diverse worstelingen zijn ook invoelbaar realistisch te lezen bij de ouders, de broer, de docenten, een moeder van een klasgenoot en ga zo maar door.

De kilte in en de worsteling van de hoofdpersoon zijn wat mij betreft rakend invoelbaar, terwijl er een warm vangnet ontstaat en blijkt. Dat is wat mij betreft ook de grote waarde van dit boek. Het geeft voor alle betrokkenen een perspectief hoe je hier, vanuit diverse "rollen", mee om kunt gaan.
Foto Helma Ketelaar
Dat ben ik niet kan jongeren helpen, die dubben over hun seksualiteit. Of over hun andere vorm van anders zijn dan de rest, want ook daar heeft deze auteur oog voor.

Dat ben ik niet is wat mij betreft voor iedere docent, ouder, vader, moeder, stiefvader, stiefmoeder, broer, zus, vriend, neef, nicht, buurman et cetera van waarde.

Als "hetero van de homo" ben ik ook bekend met ik die waarde.

Hoe fijn had het geweest, als mijn partner, plus die vele, vele andere partners, niet tijdens onze relatie had hoeven dubben over zijn seksualiteit.

Hoe fijn had het geweest als zovele partners niet na bijvoorbeeld 35 jaar huwelijk aan een hen dierbare heteropartner hoeven te vertellen, dat ze eigenlijk altijd al vermoedden en/of wisten dat ze mogelijk geen heteroseksuele gevoelens kennen en wel een heteroseksuele relatie zijn aangegaan. Lastig voor hen, ook zeer lastig en intens pijnlijk voor die heteropartner, de "hetero van de homo".
Dat ben ik niet maakt die, vaak jarenlange, worsteling van die later uit de kast komende partner voor de "hetero van de homo" naar mijn mening meer invoelbaar.

Denk niet dat die worstelingen in deze tijd niet plaatsvinden. Dus geef ruimte aan een ieder om zichzelf te zijn.
Laatst had ik nog contact met iemand, die lastig uit de kast kwam, omdat hij uit een gezin kwam, waar altijd gefulmineerd werd tegen homo's. Jaren later bleek zijn eigen moeder lesbisch .....

Johnny Voesenek, super bedankt voor jouw boek Dat ben ik niet!
Scholen, inclusief lerarenopleidingen; mooi leesvoer voor leerlingen en docenten, maatschappijleer et cetera et cetera en verder eigenlijk waardevol leesvoer voor iedereen.

Laten we samen naar een samenleving gaan, waarin we elkaar de ruimte geven om jong te ervaren wie we zijn en laten we dat dan ook leven.
Foto Helma Ketelaar

Johnny Voesenek
, daar kan in mijn ogen jouw Dat ben ik niet een grote bijdrage aan leveren.
Dank je wel!

donderdag 20 augustus 2020

'Dat zal niet gaan vrouwtje, want ik ben een homo!'

Voorjaar 1977 werd Marie-Louise voor haar gevoel door de bliksem getroffen. Ze leefde op dat moment een door haar gewenst leven: een jong gezin, een dochter in de luiers. Tot ze in die tijd op een avond van een gezellig feestje van vrienden met haar man thuiskwam. Tijdens een wat plagerig gesprek na die thuiskomst kreeg Marie-Louise tot haar verbijstering te horen van haar man: 'Ik ben een homo".

Deze schrik beleven meer mensen dan nu bekend is. Die onbekendheid maakt ook, dat je je als "hetero van de homo" heel erg alleen kunt voelen in de diepe verwarring, die na zo'n mededeling vaak ontstaat. Marie-Louise stond perplex en aan de vooravond van een lange, intense verwerkingsperiode. Een periode die ups en downs kent en lang kan duren.

Als er al iets over deze ervaring te lezen is, dan gaat het vaak over de uit de kast komende persoon. Het gaat niet over de meerdere jaren van verwarrende, diep rakende belevenissen van de "hetero van de homo".

Het doorléven zelf van deze belevenissen vraagt al moed; het met anderen delen nog veel meer. Het is dan ook een groot cadeau, dat Marie-Louise Klomp aan haar mede ervaringsgenoten, de "hetero van de homo" 's en hun omgeving geeft met haar debuutroman: "Homoseksualiteit is geen keuze"

Foto Helma Ketelaar

Marie-Louise heeft een journalistieke achtergrond en zij heeft net als Bettina von Kleist in "Mein Mann liebt einen Mann", die kwaliteit ingezet om het later uit de kast komen van haar man te verwerken.
In eerste instantie om zelf voor haar en haar toen acht maanden oude dochter met het leven door te kunnen. Hun leven weer kleur en warmte te geven. De vele teksten, die haar toen steunden, heeft ze een aantal jaren terug uitgewerkt tot dit indrukwekkende, moedige en waardevolle boek. Het doel dat ze hierbij voor ogen had, is om haar dochter mee te kunnen geven, hoe moeilijk haar beide ouders het in dit proces hebben gehad.

Nu het boek er is, is het een van de eerste documenten die vanuit een meerjarige ervaring van een ervaringsdeskundige is geschreven. Sophie Zijlstra schrijft in "Mevrouw Couperus" ook wel de belevenissen vanuit de "hetero van de homo". Dat zijn de ervaringen van een andere vrouw, over een kortere periode én niet van de auteur zelf.

In "Homoseksualiteit is geen keuze" staat echt de meerjarige ervaring van een jonge moeder, die opeens alleen verder moet, centraal. Verder "moet" met haar dochter en haar enorme "strijd" om die onverwachte, haar intens rakende ervaring van het later uit de kast komen van haar man een leefbare plaats te geven in haar leven.

Marie-Louise laat in het boek zien, dat ze ook probeert te begrijpen wat er in haar man is omgegaan.
Anderhalf jaar nadat haar man haar vertelde, dat hij homo is, landde de realiteit van de situatie pas echt bij Marie-Louise. Dat beschrijft ze invoelbaar in hoofdstuk 14 Augustus 1979. Daarin laat ze de lezer ervaren, dat de liefde in de relatie er langer kan zijn, dan de échte passie. Die intimiteit ontbreekt en hiermee feitelijk toch ook de basis van een relatie.

Dat het een rakende ervaring is, blijkt ook op bladzijde 115 van het boek. Hierin beschrijft Marie-Louise haar periode van serieuze malaise. Een malaise, die ook terug te lezen is in "Mevrouw Couperus".

Door de openheid over deze malaise en al haar gevoelens, is dit boek ook zo waardevol voor vrienden, familie, werkgevers et cetera. Ik ken zelf ook zo'n periode van malaise en ik zou bijna zeggen, welke "hetero van de homo" niet? In die fase kunnen we ons, in alles wat we doormaken, zo intens onbegrepen en alleen voelen.

Dankzij Marie-Louise kan hiervoor door dit boek zowel bij de "hetero van de homo" als bij de maatschappelijke, hulpverlenende, sociale en familiaire omgeving meer begrip ontstaan. Dat is beslist een grote waarde van dit boek: "Homoseksualiteit is geen keuze".

Persoonlijk ben ik blij, dat ik Marie-Louise Klomp vorig jaar heb leren kennen en hierdoor verder kennismaakte met dit boek. Ik kan dit boek niet anders dan aanraden voor een grote groep.

Lezen, zou ik zeggen, heb er oog voor in je omgeving, luister en praat erover!

dinsdag 18 augustus 2020

Die kus

Intens,
nooit bewust
naar
(terug)
verlangd.

Maar toen
het er
(helaas)
tijd
voor was.

Was het
zo bekend
die begeerte
die passie
zo gewenst.
Foto Helma Ketelaar

 @2021 Helma Ketelaar #MUGBooks  in de bundel "Helaas niet voor mij"
Verkrijgbaar via de (online) boekhandel

 

Foto: Gijs Oomkes

 

zondag 9 augustus 2020

Onderweg

De standaard
heeft me nooit geleken
van jongs af aan
me afgeschrikt.

Ik heb het
wel eens geprobeerd
een kans gegeven
dacht ik.

Ik dacht
dan te moeten vechten
om mijn zelfstandig leven
te leven.

Wel in diepe
innige verbondenheid
maar hoe dan
geen voorbeeld voor handen.

Wel vele relaties,
grote familie
sociale kring
zonder dat voorbeeld.

Jij viel niet op
de eerste dag
later zeker wel
in ons eerste gesprek.

Je was anders
ik voelde ruimte
ook onzekerheid
ben gesprongen.

Niet het gesprek 
de echte ontdekking
vanuit mezelf 
aangegaan.

Het leek 
me even
te bevrijden
van mijn puzzel.

Tot deze andere puzzel
alleen maar
bijna levenslang
me puzzelde.

Een puzzel
die steeds meer
niet passende stukjes
kende.


Stoppen
bevrijd
maar mijn puzzel
was er nog.

Ik weet wel
wat ik echt
heel echt
wil ervaren.

Die niet standaard
is er wel
voel ik nu
vraagt van mij.

Vraagt van mij
"to be and stay strong"
te genieten
van wie ik ben.

Me niet 
af te vragen
van wat
kan.

Mij kwetsbaar
in kracht en creatie
in warmte en gevoel
laten zien.

De kans creëren
zonder kracht 
kwaliteit en zichtbaarheid
te verliezen.

Dat hoeft niet
in een 
"dan dit?"
weet, voel ik nu.

Dat kan
in een "Ja, dit!"
dat gaat komen
op mijn pad.

Dank daarom
voor de les onderweg
waardoor ik nu
ben en ga gaan  .....
 

Foto Helma Ketelaar

@2021 Helma Ketelaar #MUGBooks  in de bundel "Helaas niet voor mij"
Verkrijgbaar via de (online) boekhandel

Foto Gijs Oomkes





dinsdag 4 augustus 2020

Geen weg terug

Vandaag, 4 augustus 2020, las ik in meerdere bronnen dat er weer meer gescheiden wordt. Dat komt in de vakantietijd vaker wat meer voor. Deze vakantietijd ligt wel in een hele bijzondere zomer.

Zo'n bericht brengt direct veel herinnering bij mij boven.
Ik ken die beslissing, dat gevoel, maar al te goed. Al langer wist ik diep van binnen, dat de relatie nooit zou kùnnen worden wat ik er echt in wilde beleven. Vertrouwen, passie naar mij toe, openheid, veiligheid, echte toekomst ....
Hoe vaak heb ik me niet afgevraagd, wanneer ik het dan toch zeker zou weten, als dat ultieme moment er is/was.
Ik heb geleerd, dat het er nog niet was, toen ik twijfelde. Op het moment zelf, is alles opeens heel helder, is mij gebleken. Heel helder, pijnlijk, en dan...
Bij mij volgde er een nacht van bedenken en denken. En hóe nú?  Lees maar:


 
Journaal – Sport – Journaal

Foto: Helma Ketelaar
Wakker, zooooooooo wakker
Getorpedeerd door een Gevoel
Dat ik een soort van had verwacht
Sport – Journaal – Sport

Hier is Het
NU, in deze N A C H T
Journaal – Sport – Journaal

Dat ik KAN denken
HIERBIJ kan Denken
Wat ik al niet bedacht heb!
Sport – Journaal –Sport

Niet wilde Denken
Nu wel moet Denken
Anders, is het te laat
Journaal – Sport – Journaal

Kijken, … ff kijken
Naar boven gelopen ……
IK DENK Alleen ……
Sport – Journaal –Sport

Breek IK dit op?
Óf, Word IK Gebroken?
Straks … is … HET ... Gebroken
Journaal – Sport – Journaal

Denkend in S T I L T E
NIET meer Voelend
Vormt het P L A N
Sport – Journaal –Sport

Licht
Plan
Gaan
Journaal – Sport – Journaal


dinsdag 14 juli 2020

De koek was op

Diep geraakt kreeg ik niet eens die pannenkoek
Foto Helma Ketelaar
Die pannenkoek
Buiten in de tuin toen
Op het campingbrandertje
Wat leuk had moeten zijn
Die pannenkoek kreeg ik niet meer
Niet meer
Heel
Zo maar niet meer heel uit de pan
Alleen maar .....in stukjes.....
Ondanks HBO koken
Het ging niet meer



Het ging niet meer
Voor mij
ging het niet meer
Toen was
de koek op...
Foto Helma Ketelaar

Bewerkt werk van 3-1-2019. Was samen in de blog als soort naschrift in de post  
"In stukjes"


dinsdag 7 juli 2020

De start ... een reflectie

Verbaasd ................

Anders.............interessant anders

Niet gezien ..... niet gezien of.... toén niet gezien...
Foto Helma Ketelaar
En toch..... daarvoor...
Die nacht........
Foto Helma Ketelaar

Wat .... was....dat? ..
WAT...
WAS...
DAT??
Het hield me uit de slaap
(ik slaap altijd)
Het hield me uit de slaap
En toch .... niet gevraagd ... niet gevraagd...
Niets... gevraagd...


Foto Helma Ketelaar



Jong...... te jong?
 .... té JONG?
Ideaal.....
Idealen.....
VOL idealen...
Gedeeld..
Herkend...erkend
Situatie..



Was het verbonden?
Was het geraakt?
Was het het onbekende?
Was het de situatie?
Was het ......

WAT was het?
Foto Helma Ketelaar


********




Bewerkt werk van 17-2-2019. Was samen in de blog  met De Abdijkerk in de post: 
 
@2021 Helma Ketelaar #MUGBooks  in de bundel "Helaas niet voor mij"
Verkrijgbaar via de (online) boekhandel
 
Foto Gijs Oomkes

 

zaterdag 13 juni 2020

Orpheus ontdekking in Champallement

De afgelopen jaren heb ik heerlijke zomers beleefd op Champagne Manoir in Champallement. Bijkomend van het werken in mijn bedrijf, de combinatie studie en werk én het verwerken van mijn eerste, lange relatie. De relatie waarin "later uit de kast komen" speelde. Ook wel "Orpheus-relatie" genoemd. De relatie waarin ik mijn eigen ervaring als "Hetero van de Homo" heb opgedaan. De basis voor mijn niche in coaching; HeteroCoach.

Eerlijk gezegd ben ik op dat prachtige stukje wereld de eerste jaren vooral bijgekomen. Heb ik genoten van de wijdsheid, het naturisme, de heerlijke ontvangsten van Erik en Henriëtte, de tot nadenken uitnodigende uitzichten en de vele, waardevolle, open gesprekken.

Vorig jaar, niet zeker wetend of het de laatste keer zou zijn dat het domein zijn deuren opende, ben ik toch maar eens naar een brocante gegaan. Niet te ver, gewoon in Champallement. Ik was immers voldoende uitgerust op reis gegaan om nu ook wat meer vanaf het begin daar rond te kijken. Alles even loslaten en me onderdompelen in de Franse Bourgogne cultuur.

Loslaten? Het eerste wat ik zag en ook wel "moest" kopen was dit:

Ets H. Levy Orphée et Eurydice Foto Helma Ketelaar

Deze ets van Orpheus en Eurydice bracht me in een keer weer terug bij mijn eigen "Hetero van de Homo" ervaring. Van de brocante heb ik niet veel meer gezien ....

Met de ets en mijn gedachten ben ik naar het uitzichtpunt over de Morvan in Champallement gelopen. Het uitzichtpunt waar ik, tijdens mijn bezoeken daar, heel regelmatig genietend was. En keek. En keek en de tijd vergat .....

Foto Helma Ketelaar

Deze ets heeft me het verhaal van Orpheus vaak doen teruglezen en bij het zien van deze ets, bén ik ook weer in Champallement. Zo brengen intense levenservaringen ook weer andere intense levenservaringen voort.

Al bijna een jaar zoek ik zo nu en dan naar meer herkomst informatie over deze ets van H. Levy.
Als iemand mij meer over deze ets en de kunstenaar kan vertellen? Tot nu toe ben ik niet verder gekomen dan deze informatie. Ik kijk er naar uit.

Voor mij dit jaar geen rit naar de Bourgogne, maar wel een rijkdom aan mooie herinneringen en het besef, dat waar je ook gaat. Je bent er altijd, met je gehele zelf, bij.




zaterdag 16 mei 2020

Mijn oneindige(?) verwerkingsfles .....


Foto Erwin Heyl


Het is een raar soort "interbellum" waar ik me nu in bevind. Een "interbellum" waar ik er vast nog meer van ga meemaken.
Die opvolgende "strijden" zijn tegenwoordig meer van binnen, in mijn verwerking(en), dan dat deze strijden een directe tegenstander kennen. Deze "strijden" zijn dikwijls een soort van onverwachts "weer" aanwezig. Voor mijn gevoel zijn ze er dan eerst "uit het niets" en later begrijp ik soms pas waar ze mee te maken hebben (gehad).

Ooit leefde ik, vanaf jong , 21jaar, in een relatie waarin de ander zich niet zeker in zijn seksuele identiteit voelde. In die relatieperiode van 1980 - 2002 was dit zeker in de startperiode geen onderwerp waar veel over bekend was of openlijk over gesproken werd. Mede daardoor is deze relatie gelopen zoals het liep. 
 
Mijn man was buiten mijn weten om hier en daar en zo nu en dan aan het ontdekken hoe het met hem seksueel zat. Doordat de relatie na een tijd niet meer de veiligheid en openheid kende om echte gevoelige zaken te bespreken, groeide dit uit tot een moment dat het voor mij té genoeg was.

We waren onze relatie niet zomaar begonnen. De basis lag in een heel mooi gevoel voor elkaar. Dat is er deels ook nog wel. En we zijn ouders van een inmiddels ruim volwassen jong, waar we beiden een band mee hebben. Het gezinsleven was ook grotendeels prettig.

Toen mijn relatie dan ook door het verschil in onze seksualiteit toch niet lukte. Vond ik dat echt, echt heel jammer. Pijnlijk voor beiden en ook voor ons jong.

Het leven had rond die scheiding nog veel meer, en zeker onverwachts, voor ons in petto. Hierdoor kwam ik niet direct aan het verwerken van het einde van deze relatie toe.

Foto Erwin Heyl
Foto Erwin Heyl
Gevolg... in een leuke nieuwe relatie gestapt met een man die me absoluut weer helemaal, bij mij passend, heterovrouw liet voelen. Alleen, nadat ik wist van het boek van Mevrouw Couperus en op een kerstavond de film Brokeback Mountain zag, ging de stop onverwachts van mijn verwerkingsfles.
Foto Moviemeter
Foto van https://www.moviemeter.nl/film/29868

Er bleek, en soms blijkt, nog veel te verwerken uit wat ik in de eerste lange en me zeker ook dierbare relatie had meegemaakt. Dat werd helaas ook nog eens een van de zaken waardoor die tweede relatie niet gelukt is.

Via contacten met Orpheus Hulpverlening begon de verdere dronk uit mijn verwerkingsfles. Ik ging  eerst zelf naar de heteropartners bijeenkomsten van Orpheus en beleefde een heteropartner weekend Daarna ging voor de PR het Orpheus bestuur in. 

Vanuit dit PR werk voor Orpheus Hulpverlening leerde ik en heb ik ervaren dat om deels verschillende redenen de "Hetero van de Homo" 's niet makkelijk met de eigen ervaringen en verwerkingen naar buiten komen. Dat is, denk ik, mogelijk een van de redenen waarom er over "ons" zo weinig bekend is in deze samenleving. Schaamte, gêne en deels openlijke of indirecte afgedwongen geheimhouding in de eigen kring legt daar dikwijls de basis voor. Hierdoor is er weinig over de gevoelens en verwerkingen van de "Hetero van de Homo" bekend en dat helpt niet in de verwerkingen die we doorleven..
Foto door Helma Ketelaar van Orpheus Jubileum magazine
Vaak ligt de oorzaak van de pijn en daarmee dikwijls de relatiebreuk meer in de seksuele onmogelijkheid van de relatie en in beginsel niet in het niet (meer) van elkaar houden. Ook speelt daarbij mee, dat degene die later uit de kast komt, of daar over dubt, hier al vaak veel langer mee speelt, maar dat niet deelt. Ook bij hen speelt gêne en onzekerheid dikwijls een rol. 

Die "verzwijging" en dat "niet delen" blijkt voor veel "Hetero van de Homo" 's pijnlijk en resulteert niet zelden in fases van boosheid.

De processen in een relatie, waarin later uit de kast komen speelt, kennen vele vormen en lopen voor de beide partners zelden gelijk. Degene die uit de kast komt, of daarover dubt, stoeit daar vaak al jaren mee. In deze periode heeft de "Hetero van de Homo" van deze gedachten en gevoelens vaak (echt nog) geen idee. Hoewel er weleens een gevoel is van... hier lijkt iets niet te kloppen. De oorzaak van dat niet kloppen zoekt, weet ik nu, menig "Hetero van de Homo" eerst bij zichzelf. Het duurt vaak lang voor de echte onmogelijkheid in zo'n relatie onder ogen wordt gezien. Er zijn ook stellen, die er een weg in (proberen te) vinden om toch samen te blijven.

Ik denk dat ik zelf ook de onmogelijkheid van mijn relatie lang niet onder ogen heb willen zien. Ook in onze relatie speelden immers liefdevolle gevoelens voor elkaar, eenzelfde maatschappijvisie en we vormden met ons jong een warm gezin.

Jaren na die relatie, vanuit het horen over en lezen van Mevrouw Couperus, het onverwachts op kerstavond in bijzijn van mijn tweede levenspartner beleven van Brokeback Mountain en de vele ervaringen met lotgenoten sinds mijn contacten met Orpheus Hulpverlening, ontstond in mijn inmiddels bijna afgeronde Master in Marketing Management de HeteroCoach. 

Foto Erwin Heyl
Ik ben de activiteiten van en voor HeteroCoach vanuit de Masterclass Marketing Research en de vragen uit de markt, die aan mij als coach gesteld werden, in 2014 gestart.

Dat staat er stoer: HeteroCoach gestart. 
Mijn stap naar deze niche in coaching op basis van vragen uit de markt voelde moedig. Ik had inmiddels ervaren dat ik vanuit mijn coachervaring en coachopleidingen van waarde kon zijn. Ik kwam hierdoor ook wel meer naar buiten met mijn eigen ervaringen. Ook hierom heen hingen en hangt een sfeer van geheimhouding vanuit meerdere gronden. Dat verhinderde en verhindert niet dat HeteroCoach nu als merk in de markt staat.

De vijf daaropvolgende Masterclasses heb ik ook als basis voor HeteroCoach uitgewerkt. Die basis werd in de loop der tijd breder. Ik bleek namelijk niet de enige te zijn, die soms denkt: "Zo, dat is wel verwerkt!" Of daar kwam zo maar de volgende te verwerken emotie om de hoek. Andere "Hetero van de Homo" 's herkennen dit en in de coachpraktijk komen coachees daarom soms ook na een ruime tijdsperiode voor een paar sessies terug.

Het schrijven van die studieproducten was niet altijd makkelijk, dikwijls confronterend en daardoor ook verwerkend. Ook mijn eindscriptie, die ik juni 2020 mag verdedigen, heb ik voor de HeteroCoach uitgewerkt. Een onderzoek naar de online informatie behoefte van de "Hetero van de Homo" als er vanuit diverse verwerkingsmomenten gezocht wordt naar ondersteuning. Het gaat in dit onderzoek enkel om de eerste fase van de klantreis.

De Inleiding van zo'n scriptie vormt dan de weg naar de onderzoeksvraag. Die Inleiding lag en ligt heel dichtbij bij mij. Het was dan ook een ware uitdaging om dit met de benodigde afstand te schrijven. Wat een verwerking. Dat was wederom een flinke slok uit mijn verwerkingsfles.

Foto Helma Ketelaar
Nu bereid ik mijn verdediging voor en merk ik dat alles van de afgelopen jaren, ja, deze studie heeft meer tijd gevraagd dan ik eerst dacht, weer op een andere manier langskomt. Mijn verwerkingsfles vult zich hierdoor opnieuw vanuit diverse gedachten en herinneringen.

Dat vullen, en weer opnieuw (verder) legen, van mijn verwerkingsfles gaat ook nog wel even duren, want op basis van dit onderzoek kan ik de site "heterovandehomo.nl", deze blog en de Faceboekpagina van HeteroCoach waardevoller voor de "Hetero van de Homo" vullen.

Én vanaf oktober ga ik me verder scholen. Ik wil meer begrijpen van wat ik beleef; van wat wij, de "Hetero van de Homo" 's beleven. Dat raakt niet alleen ons, maar ook de velen in onze directe kringen. Daarvoor wilde ik eerst Psychologie gaan studeren. Ik vond echter een leerlijn bij NCOI waarvan ik denk, dat die mij prachtig past: HBO Consulent Seksuele Gezondheid.  

Ik ga de verwerkingsfles dus niet uit de weg, maar neem er positief en met meer bagage een verdere verdiepende slok eruit.

De illusie, dat ik het ooit helemaal zal begrijpen, heb ik niet. Wel verwacht ik steeds een stapje meer te doorvoelen, doorgronden en in te zien; en dat deel ik graag met de andere "Hetero van de Homo" 's en onze samenleving. 
Want wij de "Hetero van de Homo" 's,  weten praktisch allemaal, dat voor elk van ons geldt: als er meer (h)erkenning van en voor onze gevoelens bestaat, is ons leven op veel momenten gewoon makkelijker .... 


Foto Erwin Heyl

vrijdag 20 maart 2020

Onmogelijke verbondenheid

De sociale afstand brengt ook diepe verbondenheid
verbondenheid met hen die je dierbaar zijn
die je, merk je nu, toch dierbaar blijven
hoe het leven ook loopt.

Hoe het leven ook loopt
geeft juist soms nu weer zo'n voelbare
soms al jaren terug diep ervaren
zo'n ervaren onmogelijke verbondenheid.

Die vorm van verbondenheid
die niet houdbaar was
ondanks het diepe gevoel
van wederzijdse dierbaarheid.

Foto: Helma Ketelaar

Door hoe het leven daarna verder loopt
raakt dit soms even op de achtergrond
het leven brengt en het leven neemt
en leert je weer een nieuwe levensvorm.

Die nieuwe vorm is vaak krachtig
krachtig omdat dat de weg was
de weg is
die na zo'n beleving werkt.

De dierbaarheid van de kring van toen
die bij je waren in je groei
je groei naar volwassenheid
voelt in crisistijd afwisselend dichtbij en toch ook veraf.

Foto Helma Ketelaar
Het besef wat er was
wat je dacht dat er was
komt zo zomaar weer even naar boven
en glijdt dan stapvoets terug naar waar het je nu pas ...


Foto Helma Ketelaar