Een (té) nieuwe kerst....

Vanavond heb ik gezellig gegeten en bijgepraat bij vrienden, die ik al bijna 40 jaar ken. Ken vanuit onze maatschappelijke betrokkenheid, waar we samen voor stonden en nu op onze eigen manieren nog staan. Tijdens het genieten van het eten en drinken, was er ruimte om over vele onderwerpen te praten. Er is ook zoveel gebeurd.
We zijn echt volwassen geworden, hebben onze studies afgerond en hier en daar ook weer een nieuwe studie opgepakt. Er is gewerkt, gebaard, gezorgd, genoten, gedeeld, gereisd, geleden en van daaruit weer doorgegaan, enzovoort, enzovoort.

Rijk om zoveel jaar met elkaar op te trekken en te delen. Niet enkel het verleden, ook het nu. Ook dat wat er op dit moment in "onze" en "grote" wereld gebeurt. De verkiezingen die hier voor de deur staan, de ons soms verwarrende en rakende ontwikkelingen in Syrië en Turkije en helaas ook op zoveel andere plekken in onze wereld.

Het bijna anderhalf uur alleen naar huis rijden bood me de kans om luisterend naar de voetbaluitslagen, Met het oog op morgen, de aankondiging van Serious Request en wat muziekprogramma's mijn gedachten te ordenen.
Tijdens dat ordenen viel de vanzelfsprekendheid van de gezellige kerst op. Niet als een weldaad maar als een soort vanzelfsprekende "dwangbuis". Zelf ben ik met de kerst vanuit het katholieke geloof en die bijbehorende traditie grootgebracht. Die heb ik niet voortgezet.
De muziek, de vrede en de ruimte voor een "thuis voor iedereen" horen voor mij bij deze kerst.
Gezongen werd er niet alleen in de kerk, maar zeker ook bij Opa en Oma. Met eerst nog Opa en later Oom Kees achter de piano. De hele grote familie zong een van de muziekpartijen geoefend en genietend mee. Leek me normaal toen, dat is niet zo, weet ik nu.

Toen ik groter werd, viel de druk op kleding en de kerk me wat zwaarder. Dat was niet de kern van kerstmis, die me was bijgebleven. Die kern bestond en bestaat uit muziek, vrede en een "thuis voor iedereen". De (grote) cadeaus hoorden en horen er voor mij niet echt bij. Een lekkere en gezellige maaltijd wel. Ik werd me ook bewust van het feit, dat vrede en warme levensevenwichten er niet zomaar zijn. Ook niet "even" op 25 december.

Een me wakker makend kerstnummer

Die lijn van een soort, hoe zal ik het noemen, "bewuste" kerst zette ik voort in mijn eigen volwassen leven. Het was er steeds vanzelfsprekend op een manier, waar ik me goed bij voelde.

Inmiddels is het kerstfeest in mijn beleving in onze wereld wat groter geworden. Het lijkt wel wat meer naar een ander soort gezelligheid te zijn gaan. Vanzelfsprekend is licht en elkaar ontmoeten in de donkere dagen van het jaar waardevol en fijn. Dit mag voor mij wel samen gaan met wat bewust stilstaan bij muziek, vrede en een "thuis voor iedereen".

De sfeer die via de kerstmuziek vanavond uit de radio tot me kwam, bracht ook andere gedachten bij me boven. Hoe een behoorlijk aantal jaren terug het proces van een soort van "Later uit de kast komen van mijn partner in onze heterorelatie" het ritme van de kerstdagen heeft veranderd. Niet alleen voor mij, voor alle betrokkenen. Natuurlijk biedt dit ook kansen om deze dagen waardevol opnieuw te bezien en te beleven. Dat heeft toch echt wel even tijd gekost. Uiteindelijk biedt die vernieuwde situatie ook ruimte voor mooie momenten........ weet ik nu na een flink aantal jaren.

Terwijl ik in de auto zat, besefte ik, dat ik weet dat er mensen zijn, die dit jaar de kerst opnieuw "moeten" inrichten. "Opnieuw" inrichten, doordat het "Later uit de kast komen in hun heterorelatie" recent tot een grote stap heeft geleid of gaat leiden.
"Gezellige dagen", is makkelijk gezegd en gewenst. Een te "makkelijke" wens voor hen, die in of voor de transitie naar, of van een ingrijpende andere levensfase zitten.

Voor hen en alle anderen deze oprechte kerstwens:

Vrede op aarde en in de mensen een welbehagen.