Het schrijven van mijn Masterscriptie Marketingmanagement gericht op mijn "eigen" doelgroep de "Hetero van de Homo" is nu vaak al pittig genoeg. Dus.... dacht ik, ik kijk Bohemian Rhapsody wel later.
Maar zaterdagavond kreeg ik door, hoe de film een andere "Hetero van de Homo" geraakt had. Een medelotgenoot, die ervaren heeft dat haar eerder gedachte heteropartner uit de kast kwam.
Dan kan ik wel denken, ik ga later en werk door, maar dat gaat dan gewoon niet. Want uiteindelijk was ook ik benieuwd en ook blij dat er weer beeld van "ons" beschikbaar is. Dat is ook zo hard nodig en belangrijk voor ons "Hetero van de Homo" 's.
En natuurlijk vraag ik me dan ook af, hoe ik er op ga reageren, wat het met me gaat doen.
Hierbij speelt ook een beeld rondom de feitelijke scheiding van mijzelf steeds door mijn hoofd. Een beeld, dat direct voor mij met Freddie Mercury verbonden is, maar in de film niet helemaal direct in beeld kwam, daar was ik blij mee. Een beeld, dat ik zo graag nu hier zou delen, maar ik realiseer me ook nu ik dit schrijf, dat ondanks de jaren die inmiddels verstreken zijn, ik dit beeld toch nog even voor mezelf houd. Want het is nu eenmaal (helaas) waar, zoals iemand me al eens in de volgende waardevolle spreuk meegaf, die nu bovenaan de Facebookpagina van HeteroCoach staat:
Als de homo uit de kast komt, verstopt de "Hetero van de Homo" zich er in..
We worden er vaak nog stiller over dan we al waren. Gelukkig geldt dit hier en daar bij lotgenoten niet (meer)/wat minder.
Ik ging dus naar de film, Bohemian Rhapsody. Voorbereid deze keer en niet zoals bij The Imitation Game, waarbij ik compleet onverwacht werd getroffen door een, weliswaar waardevol weergegeven, levensverhaal van een lotgenoot. Wat een tranen leverde dat op. Tranen van geraaktheid en van blijdschap door een soort erkenning en herkenning van de "Hetero van de Homo".
Nu was ik voorbereid, dacht ik. Maar dat bleek niet zo. Ik zat handig een soort van privé op een hoek en koos ervoor die film met mezelf te gaan beleven. Poeh hé, dat was pittiger dan ik dacht. Blijkbaar had ik langs de kern van de herkenbaarheid van deze muziek heen geleefd. Dat is veilig en maakt het leven soms wat makkelijker. Maar dat eromheen leven, ging nu niet meer.
Tsja, wat kan ik er nog meer van zeggen.... Natuurlijk is Bohemian Rhapsody een geweldige muziekfilm, natuurlijk is het genieten van de muziek en het verhaal achter het ontstaan ervan. Voor mij is en blijft het toch ook vooral het verhaal van Freddie Mercury en Mary Austin. Van een liefde die door, zoals ik het vaak zeg, "de seksualiteit" eigenlijk niet kon en er toch was/is. Dat intense verdriet van twee mensen, die dit stap voor stap ontdekken en beiden erkennen, of een van hen erkent.... Dit gaat niet (meer) (voor ons). Raak verwoord in het prachtige nummer: Love of my life. Beleef het maar: Love of my life Het "beautiful"van Freddie na het meezingen van het publiek van het eerste deel van deze song... Kippevel.
KIPPEVEL
Niet door de muziek, maar door wat ik weer zo sterk beleefde in de film. De herkenbaarheid en ook..... bij dit uit de kast komen; de pijn van de uit de kast komende homo in een heterorelatie. Die pijn, die de "Hetero van de Homo" ook kent, maar die nog zo weinig inlevend in beeld komt.
Het goede is, dat het er wel weer is. Een mooi document over Later uit de kast komen. Voor ons, "Hetero van de Homo" 's herkenbaar; en een kans om bij anderen de aandacht erop te vestigen. Want zoals ik in mijn recente column ook zei: "Er zijn duizenden “Hetero van de Homo” ’s in Nederland. Als je ze kent onder
je vrienden en bekenden. Probeer wat begrip te tonen, of gewoon lief te zijn.
Dat is heel fijn weet ik uit ervaring."Ga je nog naar Bohemian Rhapsody? Luister en kijk niet alleen naar de muziek.
Heb ook echt oog voor Mary. Want de vraag die me bij blijft is:
Hoe "Breakt" de "Hetero van de Homo" Free?
Door de te delen
Met elkaar
In bijvoorbeeld de Meets en Greets van
Weet je welkom, als ook jij hebt ervaren,
Dat je partner uit de kast komt/kwam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten