Dat was niet goed voor mij. Ook mijn lijf ging toch een keer reageren en pas jaren later heb ik meer openheid, eerst via mijn pseudoniem Kerensa van der Douw, gegeven. Eerst in een interview in het jubileum magazine van Orpheus. Dat was nog een soort van veilig. Een interview in mijn eigen tuin.
Tijdens de Roze Zaterdag in Maastricht 2015 nam ik deel aan een open gesprek op de kade van de Maas met mede lotgenoten, andere bloedgroepen, van Orpheus. Voor het eerst deed ik vanuit de heteropartners en publiek een deel van mijn verhaal. Orpheus, zo staat op de site, "wil de problematiek van homo-/biseksualiteit in man-vrouwrelaties bespreekbaar maken en richt zich op mensen in een man-vrouwrelatie zoals huwelijk, man-vrouwpartnerschap of samenwonen van een man en een vrouw, maar ook op hen die dit overwegen en op alle anderen die zich verwant voelen met deze problematiek."
Wij vertelden vanuit de verschillende groepen (lesbische, homoseksuele en heteroseksuele) vanuit onze ervaring met het "later uit de kast komen in een heterorelatie".
Tijdens ons gesprek was er veel belangstelling. Echte belangstelling. Mensen die bleven luisteren. Die geraakt waren. Een mannelijke luisteraar viel extra op. Hij stond bijna gebiologeerd te luisteren. Dat raakte mij weer. Na afloop hebben we nog een prachtig gesprek gevoerd.
Hij was thuis op zijn negentiende verdrietig. Zijn moeder vroeg hem, of het slecht ging op school. Hij vertelde haar, dat dat niet de reden van zijn verdriet was. Of het door een meisje kwam? Ook niet. Zijn moeder begreep toen, dat het om een jongen ging. Dat was een enorme opluchting voor hem. Hij kon zichzelf zijn. Inmiddels is hij ruim 50 en beseft hij regelmatig wat de waarde van dat gesprek met zijn moeder was en is.
Op die Roze Zaterdag op die kade in Maastricht was hem dat door onze verhalen, onze echte eigen verhalen, weer meer duidelijk geworden. Dat had hem geraakt. Dit "later uit de kast komen in of na een heterorelatie" was hem en een eventuele vrouw bespaard gebleven. Daar was hij zijn moeder intens dankbaar voor. Ik was hem dankbaar voor het mooie gesprek.
En nog meer, dan allang voor mijn eigen "Hetero van de Homo" ervaring, was ik doordrongen van het feit, dat het zo ontzettend belangrijk is om als opgroeiende jongere de ruimte te krijgen en te ervaren om je eigen seksualiteit te ontdekken en te beleven.
Stap voor stap gaat uit de kast komen en ook stap voor stap gaat erkennen en openheid bij de "Hetero van de Homo". De scheiding was er ook in mijn geval niet zomaar. De liefde was en is niet over. Maar als Hetero bleek ik seksueel niet altijd te kunnen geven wat mijn echtgenoot echt verlangde. Ik heb later ervaren, dat dat omgekeerd ook zo was.
Open zijn is dan best lastig. Voelt kwetsbaar. Nog altijd wel. Openheid is ook belangrijk en kan van echte waarde zijn.
Vandaar dat ik vandaag verrijkt werkt met een mooi, kort en kwetsbaar filmpje. Door op vakantie te delen, hoe mijn leven was gelopen. Begreep een vriend, die ik daar ontmoette, dat waardevol is om dit filmpje Understanding met me te delen. Inmiddels heb het korte filmpje meerdere malen bekeken. De (h)erkenning en de kwetsbaarheid raakt me.
Krachtig als ouders op hun eerste gedachten terugkomen en hun kind de geaccepteerde ruimte tonen om zichzelf te zijn. Voor de zoon, in dit geval, van belang. Het voorkomt ook een pijnlijk verband als een heterorelatie, waar liefde is, maar de onderlinge seksualiteit nu eenmaal niet echt klopt. Dat is pijnlijk en lastig voor beiden.
Mooi, dat dit filmpje Understanding er is.
Fijn, dat ik durf te vertellen. Dat lucht me op.
Mooi, dat een vriend laat zien mijn verhaal te hebben begrepen.
Hij "trakteert" me op deze film.
Ik deel dit waardevolle document graag met jullie.
Deel het verder, dat kan diverse betrokkenen steunen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten