vrijdag 11 november 2022

Meer dan 20.000 gelezen blogposts ... wereldwijd!

In mijn leven maakte ik jarenlang wat mee, waar ik niet bekend mee was. Waar ik ook nergens over las. Wat ik moeilijk kon duiden, laat staan bespreekbaar maken. 

Ik ben niet de enige "hetero van de homo" weet ik nu, die jarenlang bewust of onbewust puzzelde over wat er gebeurde, wat er leefde in mijn relatie. In mijn geval was het niet altijd "té druk" zoals Prinses Diana ooit mooi verwoordde. Zoals ik het nu zie, voelde ik me meer als "vriendin" gezien en gewaardeerd dan als de partner waar ook steeds de passie voor gevoeld wordt. Voor mij is dat van belang in een relatie. Ik heb geleerd dat ik die passie voor mij wil voelen van mijn levenspartner in de relatie die beleef.

Nu weet ik dat ik steeds die passie zocht en mij in die zoektocht naar passie alleen voelde. En steeds meer onzeker. Echt op het laatst díep onzeker. Dat past niet bij mij, dat verwacht ook niemand van mij. Die onzekerheid groeide in de relatie en was mijzelf op het laatst ook echt wel duidelijk.
Ook dat is een gevoel, die groeiende diepe onzekerheid over jezelf, die ik herken bij de vele "hetero van de homo" 's, die ik de afgelopen jaren gesproken en ontmoet heb.

Mijn eerste lange relatie bleek voor mij niet langer passend door het praktiserend gedub van mijn levenspartner/man over zijn seksualiteit. Dat werd niet besproken. Er werd wel, zonder dat ik het wist, gedaan. Het speelde ook deels in de tijd dat HIV nog dodelijk was. Hierdoor was niet alleen het onderling vertrouwen in gevaar, maar ook nog eens mijn gezondheid! Zonder dat ik daar enig besef van had. Bedenk daarbij ... wij hadden ook een kind. ....

Wat had ik, al aan de start van deze relatie, graag meer geweten over het dubben van homoseksuelen over het wel of niet uit de kast komen. Hoe ze hun seksualiteit ervaren én hoe vaak er "gevlucht" wordt in een door henzelf of de omgeving meer geaccepteerde heteroseksuele relatie. Die "vlucht" is bijna altijd een geheim. Óók voor de partner. Zelfs voor de partner. Wat al een valse start op zich is. Want de diepste zielenroerselen worden en werden vaak niet gedeeld. Er is dikwijls een "verhaal" omheen.

Een aantal jaren na mijn scheiding ben ik weer meer gaan schrijven. Eerst vooral onder pseudoniem (Kerensa van der Douw) daarna meer onder mijn eigen naam.

Doordat ik steeds meer in contact kwam met andere "hetero van de homo" 's, die net als ik zochten naar meer informatie over wat ze meemaakten, of meegemaakt hadden, werd me duidelijk dat er nog weinig over geschreven en bekend is. Wel steeds meer over diegene die uit (later) uit de kast komt.
Begrijp me goed, dat is nog vaak heel lastig voor de persoon. Daar heb ik zeker begrip voor én ik zou willen dat onze maatschappij daar meer openheid in bood. Dat lijkt wel te ontstaan, maar hoe groot is dat ...?

Ondertussen is er voor en over de "hetero van de homo" vaak enkel in een bijzinnetje of klein onderdeel van een verhaal iets te lezen en/of te zien. Dat wat er te lezen of zien is, is zelden uitgediept.

Daarom ben ik, eerlijk gezegd met klamme handen, op 5 november 2016 begonnen aan dit blog. Wel zes jaar terug dus.

Begonnen met het schrijven vanuit mijn eigen ervaringen. Stapje voor stapje. Ook ik weet wat het is om te ervaren dat er een "geheim", dat niet van jou is, toch op jouw ervaringen rust. 

Maar mijn coachees en mijn mede "hetero van de homo" 's waardeerden en waarderen het. Én we kunnen het zo wat makkelijker delen met de mensen om ons heen. Want ... als wijzelf al niet kunnen vertellen en duiden wat we meemaken, hoe moeten anderen ons dan kunnen begrijpen in onze vaak vele twijfels, onzekerheid en diverse rollercoasters. Laat staan dat ze ons kunnen steunen. Die steun en die luisterende oren zijn wél welkom. Want meer dan regelmatig blijkt ook de eerstelijnszorg en de hulpverlening weinig op de hoogte van wat de "hetero van de homo" mee kan maken in zijn/haar leven. Hierdoor zijn onze persoonlijke kringen, inclusief collega's, leidinggevenden en HR- afdelingen van ons werk van belang.

Inmiddels wordt dit de 59ste blogpost van deze HeteroCoach blog. 

Een blog die inmiddels ruim 20.000 gelezen blogposts kent!

Dat had ik nooit gedacht en verwacht. Ben er wel blij mee, want hierdoor bereik ik mijn doel. De diverse rollercoasters, twijfels en onzekerheden van de "hetero van de homo" bekender maken. Waardoor er meer begrip, erkenning en herkenning in de maatschappij ontstaat én ... dat mogelijk de zich in een heterorelatie "verstoppende" homoseksueel ook begrijpt welke (geheime) puzzel hij/zij hierdoor bij een ander legt.

Dat bekender maken in de maatschappij had ik, onder meer door mijn taalkeuze, beperkt gezien tot Nederland, eventueel België en mogelijk wat mensen over de wereld die Nederlands lezen.

Dat heeft anders uit gepakt.

  • het wordt meer gelezen dan ik had verwacht
  • de eerste blogpost van 5 november 2016 is inmiddels ruim 2.900 keer gelezen
  • de eerste drie blogposts zijn alle drie boven de 1.000 keer gelezen 
  • de blogposts worden het meest in Nederland gelezen
  • na Nederland volgen de VS, Duitsland, Frankrijk, het VK, Vietnam en nog vele andere landen

Fijn, dat er nu een digitale wereld bestaat, waardoor ook deze belevingen gedeeld kunnen worden.

Ik droom van een wereld, waarin iedereen in zijn jeugd openheid en vrijheid voelt om de eigen seksualiteit te ontdekken en van daaruit te leven.

Tot die tijd zal in Nederland en de wereld nog steeds het aantal "hetero van de homo" 's groeien.

Mijn wens is dat deze blogposts bijdragen tot begrip, erkenning, herkenning en empathie voor de "hetero van de homo" 's.

Met klamme handen begon ik mijn eerste post, met energie en groeiend lef ga ik hier mee verder.


Foto Gini Ketelaar

Geen opmerkingen:

Een reactie posten